The Beatles Polska. Info.

George Harrison starł się z reżyserem „Antologii The Beatles” o „gównianą” scenę

2025-08-27,  autor: kasia  
[...powrót do newsów]

George Harrison niechętnie przystał na udział w multimedialnym projekcie „Antologia The Beatles” w połowie lat 90. Jego współpraca z reżyserem i scenarzystą zakończyła się jednak sporem o scenę, którą sam określił jako „gównianą”.

Zmarły George Harrison początkowo wahał się, czy wziąć udział w multimedialnym projekcie „Antologia The Beatles”, ale zdał sobie sprawę, że to jedyna szansa dla słynnej grupy rockowej na rzetelne przedstawienie własnej historii. Kiedy już niechętnie się zaangażował, przekonał się, że nie do końca będzie to możliwe.

Harrison, często nazywany „Cichym Beatlesem”, podczas realizacji projektu zaczął otwarcie wyrażać swoje zdanie. Projekt ten zaowocował książką, ośmioczęściowym filmem dokumentalnym oraz trzytomowym zestawem podwójnych albumów, które zawierały pierwsze od 25 lat hity zespołu – „Free As A Bird” i „Real Love”. Harrison ostatecznie wdał się w spór z reżyserem i scenarzystą projektu, Bobem Smeatonem, o scenę, którą nazwał „gównianą”. Twierdził, że przedstawiała ona fałszywy obraz jednego z najgorszych okresów w historii zespołu.

Komentarze Harrisona na temat projektu powróciły, gdy pozostali przy życiu Beatlesi – Paul McCartney i Ringo Starr – wraz z wdową po Harrisonie, Olivią, oraz wdową po Johnie Lennonie, Yoko Ono, zapowiedzieli „The Beatles Anthology 2025”. Nowa, rozszerzona edycja zawiera zremasterowaną serię dokumentalną, wzbogaconą o dodatkową, dziewiątą część, oraz nowy box set z albumem kompilacyjnym „Anthology 4”.

Aż dziw, że Harrison w ogóle chciał uczestniczyć w oryginalnej Antologii. Był jedynym Beatlesem, którego przestały interesować sława i pieniądze. Często, gdy wracał myślami do czasów Wielkiej Czwórki, robił to z cynizmem lub obojętnością. Co więcej, kiedyś poskarżył się, że był zmuszony do roli „uwielbianego muzyka sesyjnego”, ponieważ w zespole dominowali McCartney i Lennon.

Zdecydowanie nie lubił wspominać okresu w swoim życiu, kiedy jego kondycja psychiczna i fizyczna legła w gruzach po latach spędzonych w trasach koncertowych i bycia szarpanym we wszystkich kierunkach.

W książce Here Comes The Sun: The Spiritual And Musical Journey Of George Harrison Joshua M. Greene napisał, że Harrison początkowo był niechętny udziałowi w projekcie. Nie mógł jednak przepuścić szansy na to, by wreszcie opowiedzieć historię The Beatles we właściwy sposób.

W jednym z wywiadów na temat filmu przyznał, że na początku było to trudne, ponieważ każdy z trzech żyjących Beatlesów oraz Yoko Ono, reprezentująca Johna Lennona, chcieli przedstawić własną wersję wydarzeń.

„To skomplikowane, gdy historię opowiadają cztery osoby, bo w rzeczywistości są to cztery różne opowieści” – mówił Harrison. „Trzeba zrozumieć, że przy czterech zaangażowanych osobach konieczny jest jakiś kompromis. Staramy się po prostu pokazać, jak my to wszystko odczuwaliśmy”.

Mimo że wszyscy musieli pójść na ustępstwa, Harrison miał problem z postawą Smeatona, „który przeprowadzał wywiady do serii i miał wpływ na jej ostateczny kształt”. Reżyser chciał bowiem włączyć do filmu niektóre z niesławnych, mrocznych momentów z historii grupy. Harrison obawiał się, że przez to fani uwierzą w popularne plotki.

Greene pisał, że Smeaton „opowiadał się za ujawnieniem wszystkiego, co tylko było do ujawnienia na temat Beatlesów, włączając w to sceny kłótni, które doprowadziły do rozpadu zespołu”. Jednym z głównych punktów spornych była niesławna scena z filmu Let It Be, w której Harrison i McCartney kłócą się o jego partię gitarową w utworze „Two of Us”.

„Och, nie chcemy tego pokazywać” – miał powiedzieć Harrison podczas montażu (według Greene'a). „Nienawidzę tego. Nienawidzę tamtego okresu”. Smeaton ripostował: „Tak, ale fani chcą to zobaczyć. Nigdy wcześniej tego nie widzieli, George”.

Greene dodał: „Kiedy przyszło do pokazania materiałów z pobytu w Rishikeshu i odniesienia się do plotek o Maharishim, które rzekomo skłoniły ich do wyjazdu, George stwierdził: 'Słuchaj, Bob, to wszystko jest gówno prawda. Nie powinieneś nawet o tym wspominać, bo jeśli to zrobisz, zasugerujesz, że to prawda. Coś takiego nigdy się nie wydarzyło, nieważne, co mówią ludzie. Ja tam byłem. Jeśli umieścisz coś takiego w filmie, będziesz tylko szukał taniej sensacji. Kiedy o czymś opowiadasz, ludzie zakładają, że to wydarzyło się naprawdę'”.

Jak pisze Greene, z czasem Harrison przekonał się do Antologii The Beatles. Zrozumiał, że „dała ona jemu, Johnowi, Paulowi i Ringo szansę, by opowiedzieć o swojej muzyce i przedstawić swoją historię własnymi słowami”.

Od rozpadu zespołu Harrison miał serdecznie dość niezliczonych książek i filmów dokumentalnych o Beatlesach. Uważał, że każdy, kto próbował opowiedzieć ich historię, był jedynie chciwym sępem.

Ostatecznie praca nad Antologią sprawiła mu jednak przyjemność, ponieważ minęło wiele lat, odkąd pogodził się ze swoją przeszłością jako Beatles. „To było dobre, bo od 1969 roku upłynęło wystarczająco dużo czasu” – powiedział. „The Beatles stali się przeszłością, a my wszyscy mieliśmy czas, żeby odetchnąć. Myślę, że teraz o wiele łatwiej jest patrzeć na to wszystko z dystansu”.