The Beatles Polska. Info.

Nagrywanie piosenki Lennona - Real Love

1995-02-06,  autor: joryk  
[...powrót do newsów]

6 - 7 luty 1995
The Mill Studio, Sussex England.
Recording:
'Now And Then/I Don't Want To Lose You' (takes unknown);
'Real Love' (takes unknown).

P: George Harrison, John Lennon, Paul McCartney, Ringo Starr, Jeff Lynne. E: Geoff Emerick, Jon Jacobs.

Wobec kłopotów z piosenką "Now And Then", które wystapiły na poprzedniej sesji 22 czerwca 1994, zespół (The Threetles) zaczyna pracę nad inną piosenka Lennona "Real Love", która jest bardziej kompletna.

Jeff Lynne: Kompozycja „Now And Then” miała refren, chociaż praktycznie brakowało jej wszystkich zwrotek. Zrobiliśmy więc podkład, który nie został jednak dokończony. To trochę bluesowa ballada, o ile pamiętam w a-moll. Bardzo słodka. Naprawdę mi się spodobała. Jeśli kiedykolwiek miałaby być skończona, kończyłaby się z pewnością jak „Now And Then” albo „Miss You”. Szkoda, że jej nie dorobiliśmy.

Jeff Lynne: Problem, który miałem z „Real Love” polegał na tym, że sześćdziesiąt razy na minutę pojawiało się tam jakieś buczenie, a jakby tego było mało, słychać też było mnóstwo szumów, bo taśmę rejestrowano na niskim poziomie nagrywania. Nie wiem, która to kopia oryginału, choć zdawało się, jakby przed nią było co najmniej kilka lepszych wersji. Na dodatek cały czas słychać było jakieś trzaski. Doliczyłem się chyba ze stu. Przesiedzieliśmy nad tym cały dzień, a kiedy odsłuchaliśmy taśmę, okazało się, że i tak nie zlikwidowaliśmy wszystkich błędów. Mogliśmy na szczęście je powiększyć, uchwycić, a następnie wymazać. Nie miało to żadnego wpływu na wokal Johna, bo między poszczególnymi frazami jego głos otaczała wyłącznie cisza. Cały tydzień zajęło nam, zanim taśma została przygotowana do użycia i przeniesienia na lepszy nośnik.

Paul McCartney: ”Real Love” nie podobała mi się tak bardzo jak „Free As A Bird”, bo uważam, że „Free As A Bird” jest o wiele mocniejszy. Choć z drugiej strony „Real Love” łatwiej wpada w ucho. Szkoda, że nie istnieje więcej takich utworów jak „Free As A Bird”, ale szkoda również, że John już nie żyje!”

Jeff Lynne: Paul wykorzystał kontrabas, należący pierwotnie do Billa Blacka – basisty Elvisa Presleya. Jesgo ścieżkę nałożyliśmy na ścieżkę Fendera Jazz. Paul podpiął się też bezpośrednio do konsoli i użył wzmacniacza Mega Boogie, po czym obydwa te sygnały zmiksowaliśmy. George grał na kilku Stratocasterach, między innymi nowoczesnym o stylu Claptona i tym psychodelicznym, który słychać na „Free As A Bird”. Używali też sześciostrunowych akustyków, a Ringo siedział za swym zestawem Ludwig. Kiedy usłyszy się więc George’a i Paula śpiewających wespół z Johnem, od razu można stwierdzić „Boże, to prawdziwi Beatlesi!”. Absulutnie najlepsza grupa wszech czasów. Kiedy grali, była to niesamowicie zwięzła, wspólna gra. Jakby nigdy się nie rozstawali. „Real Love” jest świetny. Wiele prostszy od „Free As A Bird”, taka piosenka o miłości. A w dodatku bardziej rytmiczna, z piękną melodią i jeszcze ich śpiewane z Johnem chórki. Wszyscy biorą w nich udział, znakomicie się przy tym bawiąc.

Paul McCartney: Praca nad tym utworem była niezłą zabawą. W przeciwieństwie do „Free As A Bird” numer ten miał napisane wszystkie słowa i muzykę, więc byliśmy trochę zespołem towarzyszącym dla Johna, co się nam zresztą podobało, więc mogę powiedzieć, że zrobiliśmy kawał dobrej roboty. O ile mi wiadomo, George’owi bardziej przypadł do gust „Real Love”. To chyba tylko kwestia opinii, bo obydwa numery są naprawdę dobre. Ja z kolei uważam, że „Real Love” jest trochę złudny, jeden z tych utworów, które im częściej słuchasz, tym bardziej lubisz.