The Beatles Polska. Info.

Rozszerzona kolekcja "Anthology" to prawdziwa skarbnica Beatlesowskiego geniuszu

2025-11-20,  autor: kasia  
[...powrót do newsów]

Album towarzyszący nowej edycji najważniejszego dokumentu o Beatlesach liczy teraz 191 utworów i obejmuje m.in. potrójny winyl Anthology 4.

Rob Sheffield na łamach Rolling Stone ocenił nowe wydawnictwo na: ★★★★½

Niepublikowana perła z 1967 roku

Jeśli kochacie The Beatles, koniecznie musicie posłuchać „Baby You're a Rich Man” w zupełnie nowej, sześciominutowej, nigdy wcześniej niepublikowanej wersji z maja 1967 roku. Słychać na nim chłopaków ciężko pracujących w Abbey Road. John woła do ich wiernego technicznego, Mala Evansa: „Chcielibyśmy trochę coli (Cokes), Mal”. Paul dorzuca: „I jeśli masz trochę haszyszu!”. Johnowi ten pomysł przypada do gustu: „Tak” – mówi. „Jeśli masz haszysz, dawaj go tutaj!”.

Wiedzą, że taśmy się kręcą, ale zupełnie się tym nie przejmują. Są na szczycie świata i doskonale zdają sobie z tego sprawę. Paul rzuca żartem: „Mamy to nagrane dla Sądu Najwyższego na jutro” (sesja odbywa się dzień po tym, jak Mick Jagger i Keith Richards trafili przed sąd za słynną wpadkę narkotykową – niezłe ziółka z tych Beatlesów). John zarządza: „Dobra, posłuchajmy teraz trochę londyńskiego rytmu i soulu!”. Chwilę później wchodzą w „Baby You're a Rich Man” – to nawet nie jest jeden z ich największych hitów z 1967 roku, a po prostu kolejny dzień geniuszu tej ekipy, napędzanej chemią całej czwórki, której nikt inny nie jest w stanie podrobić. To prawdziwy wstrząs usłyszeć, z jaką pasją ci chłopcy kochają być Beatlesami.

Wielki powrót Antologii

Anthology 4 to prawdziwa skarbnica dla fanów. Jest to album towarzyszący długo wyczekiwanej, nowej edycji ostatecznego dokumentu o zespole. Oryginalna Antologia stała się globalnym fenomenem, gdy zadebiutowała w listopadzie 1995 roku jako miniserial telewizyjny, trzy albumy i książka. To kompletna historia „Wielkiej Czwórki”, opowiedziana słowami tych, którzy ją przeżyli: Johna Lennona, Paula McCartneya, George’a Harrisona i Ringo Starra. Teraz projekt wreszcie doczekał się odrestaurowanej i rozszerzonej wersji, która zadebiutuje na Disney+ 26 listopada. Nowością jest emocjonalny, dziewiąty odcinek, skupiający się na materiałach ze spotkania trzech żyjących Beatlesów w latach 1994–1995.

Oryginalne albumy Anthology były wypchane po brzegi niepublikowanymi kawałkami, odrzutami, demówkami i studyjnymi rozmowami. Giles Martin, syn i spadkobierca oryginalnego producenta George’a Martina, nie tylko zremasterował tomy z lat dziewięćdziesiątych, ale odpowiadał także za dobór materiału na Anthology 4. Cała kolekcja The Anthology Collection zawiera łącznie 191 utworów (dostępnych cyfrowo oraz w luksusowych boxach). Samo Anthology 4 jest dostępne oddzielnie jako zestaw trzech winyli lub dwóch płyt CD.

Muzyczna podróż od debiutantów do ikon

Nowa część, Anthology 4, zawiera 13 wcześniej niewydanych podejść, głównie z lat 1964-1965. Słyszymy, jak zespół szlifuje wczesne utwory, takie jak „Tell Me Why”, „Nowhere Man” czy „Every Little Thing”. Zestaw gromadzi również 23 utwory z poprzednich edycji archiwalnych, głównie z ostatniej dekady, ale Anthology 4 splata to wszystko w jedną, radosną opowieść o zespole w twórczym szale. Jak żartuje John pod koniec nieznanego wcześniej podejścia do „Hey Bulldog”, grupa „balansuje między bluesem a komedią”.

Kiedy ukazały się oryginalne albumy Anthology, wszyscy sądzili, że to ostatnie słowo w historii Beatlesów. Okazało się jednak, że archiwa pełne są skarbów, których odkrycie zajmie dekady. Większość utworów pochodzi z Edycji Specjalnych wydawanych od 2017 roku – od przełomowego boxu Sgt. Pepper, przez Revolver i Abbey Road, aż po White Album. Wisienką na torcie jest „Good Night” z edycji Białego Albumu (2018), gdzie wszyscy czterej Beatlesi śpiewają w harmonii – to oszałamiające wykonanie, które jakimś cudem przeleżało w ukryciu pół wieku.

Śmiech i wzruszenia w studiu

Sercem Anthology 4 jest jednak materiał, którego nigdy wcześniej nie słyszeliśmy. Mamy tu rewelacyjne, pierwsze podejście do „In My Life”. John „rozgryza” piosenkę na głos, zbiera się na odwagę, wspierany harmoniami Paula i bębnami Ringo. Nigdy nie brzmiał tak bezbronnie. Z kolei „I’ve Just Seen A Face” to czysta, szalona energia, z Johnem żartującym z pioniera skiffle’a, Lonniego Donegana: „Lonnie będzie żałował, że tego nie zaśpiewał”. Zespół co chwilę wybucha śmiechem, co jest motywem przewodnim Anthology 4. To zaraźliwy dźwięk – jeśli lubicie słuchać Beatlesów śmiejących się z samych siebie, ten album dostarczy wam najwięcej radości na minutę.

Jest też niesamowite, wczesne podejście do „This Boy”, znane dotąd tylko garstce posiadaczy singla „Free As a Bird” z 1995 roku. Na początku John rzuca z przekąsem: „Weźcie ten cholerny mikrofon”. Ale gdy wchodzi w mostek i wyje „Oh myyyyy”, zapiera to dech w piersiach – zero hamulców, czysta emocjonalna nagląca potrzeba. John przez resztę życia umniejszał znaczenie „This Boy”, nazywając go wczesnym odrzutem, ale prawdopodobnie po prostu czuł się nieswojo z tym, jak bardzo się w nim odsłonił.

Harrison wychodzi z cienia

Jednym z najlepszych momentów jest chronicznie niedoceniane „I Need You” George’a Harrisona z Help!. Wersja ta jest szybsza i żwawsza niż ostateczna, aż kipi energią w stylu Buddy’ego Holly’ego, ale słychać w niej zdenerwowanie George’a. W ostatniej minucie reszta zespołu chichocze z niego, a jednak „Cichy Beatle” nie daje za wygraną. (Warto pamiętać, że w napisach końcowych filmu Help! Harrison ciągle powtarzał na głos swoje autorstwo: „‘I Need You’ by George Harrison!”. Nie miał lekko). Nietrudno usłyszeć tu zapowiedź solennego skupienia, jakie wniósł do „Isn’t It A Pity” czy „Behind that Locked Door” pięć lat później.

Emocjonalnym punktem kulminacyjnym jest „If I Fell”. John sam wprowadza się w piosenkę, jakby nie był pewien, na jak dużą szczerość może sobie pozwolić. Sesja odbywa się w lutym 1964 roku, tuż po eksplozji Beatlemanii w USA. Ale oni, zamiast odcinać kupony, prą naprzód z tą dziwnie skonstruowaną balladą, upychając w niej więcej zmian akordów niż kiedykolwiek wcześniej. Żarty znikają, gdy zaczyna się muzyka – głos Johna jest śmiertelnie poważny, niesiony przez niesamowite harmonie Paula. To piosenka, którą słyszeliście milion razy, ale ta wersja sprawia, że człowiek dziwi się, iż w ogóle powstała.

„Doprawiona” herbata i finał historii

Projekt Anthology zainspirował Paula, George’a i Ringo do powrotu do studia i uratowania niedokończonych piosenek Johna z kaset demo od Yoko Ono. „Free as a Bird” i „Real Love” są tu obecne w nowych miksach Jeffa Lynne’a. Album kończy się trafnie utworem „Now and Then” – demówką, którą zespół porzucił w 1994 roku, a do której Paul wrócił dekady później, tworząc ostatni singiel Beatlesów w 2023 roku.

W nowym odcinku dokumentu George Harrison przytacza świetną anegdotę o nocnych sesjach w Abbey Road. „Niektórzy ludzie tutaj – na przykład inżynier dźwięku – zawsze próbowali iść do domu o 17:30” – mówi z udawanym przerażeniem. „A my próbowaliśmy tworzyć historię”. Mal Evans parzył więc specjalną herbatę dla ekipy. „Doprawialiśmy herbatę »wspomagaczami«” – wspomina George. „Pytali: »Czy możemy już iść do domu?«. Nie, nie możecie, dranie – napijcie się herbaty”.

Cała Kolekcja Anthology tętni tym niespokojnym duchem twórczym – od surowego punk rocka z Hamburga, przez psychodeliczne eksperymenty, aż po dojrzałość późnych lat. W nowym odcinku George i Ringo naśmiewają się z Paula, że był „poganiaczem” w zespole. Paul przyznaje się do winy: „Byłem pracoholikiem. Lubię Beatlesów. Lubię z nimi pracować. To jest to, co kocham w życiu – tworzenie muzyki”. I tę miłość słychać głośno i wyraźnie u całej czwórki na Anthology.