The Beatles Polska. Info.

Historyczna sesja reaktywacyjna The Beatles

1994-02-11,  autor: kasia  
[...powrót do newsów]

Historia zaczyna się już w styczniu, gdzie przed uroczystością Rock And Roll Hall Of Fame Paul otrzymał od Yoko Ono kasetę z czterami utworami Johna Lennona: „Free As A Bird”, „Real Love”, „Grow Old With Me” oraz „Now And Then”.
Paul miał powiedzieć Yoko: Nie narzucaj nam zbyt wielu warunków, przecież wiesz, jak trudno je dotrzymać. Nie wiemy też (George, Ringo i ja) czy po dwóch godzinach spędzonych w studiu nie znienawidzimy się na dobre i po prostu nie wyjdziemy stamtąd. Dlatego nie narzucaj warunków, bo i bez nich będzie ciężko. Zawsze możesz to zawetować, jeśli Ci się nie spodoba.

Po powrocie do Anglii Paul wręczył otrzymane nagrania Jeffowi Lynne, który spędził kolejny tydzień w jego prywatnym studiu, pracując przy ich oczyszczaniu. Monofoniczne nagrania Johna przeniósł na analogowy, czterdziestoośmiośladowy nośnik.

Historyczna, pierwsza sesja reaktywacyjna Beatlesów, podczas której artyści pracowali nad „Free As A Bird” miała miejsce 11 lutego w studiu Paula Mills Studios w Sussex. Sesja nagraniowa trwała prawie dwa tygodnie.

Paul: Zagrałem te utwory pozostałym chłopakom, ostrzegając Ringo, by przygotował sobie zawczasu chusteczkę. Od razu zakochałem się w „Free As A Bird”. Pomyślałem, że bardzo chciałbym popracować nad tym utworem z Johnem. Podoba mi się ta melodia. Ma mocne akordy i bardzo do mnie przemawia. Ringo zresztą też chciał ją zrobić, tak samo jak i George. Prawdę powiedziawszy pierwotnie usłyszałem ją w wykonaniu orkiestry w stylu Gershwina z lat czterdziestych ale teraz była całkiem inna. Często zdarza się, że nasze pierwsze odczucia są mylne. Masz kilka pomysłów i nagle ktoś mówi „jasna cholera”, a potem wszystko układa się już samo. My więc zdecydowaliśmy się, że zrobimy ją w bardzo prosty sposób. To trochę szalone, bo kiedy pomyślimy o nowym albumie Beatlesów, od rau uświadamiamy sobie, że to niemożliwe, bo nie ma wśród nas Johna. Dlatego też wykombinowałem mały scenariusz: wymyśliłem, że John wyjechał na wakacje i zadzwonił do nas, mówiąc „Skończcie proszę ten numer beze mnie, dobra? Przesyłam Wam kasetę – wierzę Wam”. To była kluczowa sprawa. „Wierzę Wam i zróbcie to po swojemu”. Wszystko opowiedziałem pozostałym chłopakom i Ringo od razu to podłapał, mówiąc: „Kurcze, to jest super!”. Było to rzeczywiście bardzo miłe i w dodatku pozwalało na dalszy szacunek dla Johna. Scenariusz pozwalał nam na to, byśmy nie byli...eee...wielkimi, upadłymi bohaterami. On sam nigdy by nie chwycił się czegoś podobnego. John zdemaskowałby wszystko pierwszy. Pieprzony bohater? Upadły bohater? Odpieprzcie się, nagrywamy płytę! Kiedy więc zgodziliśmy się patrzeć na wszystko w tym świetle, dało nam to wiele wolności, bo oznaczało, że nie patrzymy na Johna jak na jakiegoś męczennika, ale na Johna Beatlesa. Johna , szalonego faceta, którego wszyscy pamiętamy. Mogliśmy więc się śmiać i mówić: „Nie słyszysz tego? Zupełnie brakuje tu rytmu! On zawsze gubi rytm, cholerny Lennon!” Gdyby to była moja kaseta, on z z pewnością żartowałby w podobny sposób.

George: Ze względu na to, że było to tylko demo, John pobrzękiwał na nim, czasami zwalniając, a czasami przyśpieszając.

Paul: John w ogóle nie śpiewał w połowie którejś części tego demo, dlatego dopisaliśmy kawałek tekstu, co zresztą było głównym powodem wybrania tej piosenki. Pozwalało nam dodać coś od siebie.