The Beatles Polska. Info.

Duchowe Podróże Johna Lennona i George'a Harrisona

2025-11-01,  autor: kasia  
[...powrót do newsów]

W historii The Beatles, John Lennon i George Harrison funkcjonowali jako dwie fundamentalne, choć przeciwstawne siły duchowe. Obaj wykorzystali swoją globalną platformę do poszukiwania i głoszenia prawd wykraczających daleko poza muzykę pop. Choć obaj odeszli przedwcześnie – Lennon zamordowany w wieku 40 lat , a Harrison po walce z rakiem w wieku 58 lat – ich filozoficzne dziedzictwo pozostaje równie wpływowe jak ich piosenki. Reprezentowali dwie różne drogi do oświecenia: Lennon był publicznym poszukiwaczem walczącym o uzdrowienie świata i siebie, podczas gdy Harrison był cichym mistykiem, który znalazł swoją odpowiedź w wewnętrznej transcendencji.  

John Lennon: Buntownik i Poszukiwacz

Dziedzictwo Johna Lennona jest nierozerwalnie związane z jego rolą jako aktywisty i prowokatora. Po rozpadzie Beatlesów, wraz z Yoko Ono, przekształcił swoją sławę w narzędzie politycznego protestu. Będziemy go pamiętać za jego radykalne, niestosujące przemocy akcje, takie jak "Bed-ins for Peace" w Amsterdamie i Montrealu, które były protestami przeciwko wojnie w Wietnamie. To podczas jednego z nich nagrał ponadczasowy hymn "Give Peace a Chance". Jego kampania "War Is Over! If you want it" i tragiczna śmierć utrwaliły go jako globalnego męczennika na rzecz pokoju i harmonii.  

Jego duchowa podróż była publiczna, burzliwa i pełna sprzeczności.  

Słynna kontrowersja "popularniejsi od Jezusa" z 1966 roku była w rzeczywistości trafną obserwacją socjologiczną na temat słabnących wpływów Kościoła w Wielkiej Brytanii, choć w USA została uznana za bluźnierstwo. Jego utwór "Imagine" jest często błędnie interpretowany jako ateistyczny; w rzeczywistości jest to manifest filozofii humanistycznej. Lennon wyobrażał sobie świat, w którym ludzkość odkłada na bok "dzielące" ramy – takie jak religia, kraje czy własność – aby rozwiązywać problemy na poziomie czysto ludzkim.  

Na początku lat 70. Lennon przeszedł terapię pierwotnego krzyku (Primal Therapy), próbując skonfrontować się i uwolnić od stłumionego bólu i traumy z dzieciństwa. Jak zauważyła Yoko Ono, terapia ta pozwoliła mu płakać i uwalniać emocje, zamiast tłumić je i wyrażać jako gniew.  

Mniej znanym aspektem jego życia jest prywatne zwrócenie się ku chrześcijaństwu pod koniec lat 70. Regularnie oglądał amerykańskich teleewangelistów, takich jak Pat Robertson i Oral Roberts. W 1972 roku napisał nawet desperacki list do Robertsa, przyznając się do uzależnienia od narkotyków i pytając: "Czy On może mnie kochać? Chcę wyjść z piekła". Jego ostatnie, niedokończone piosenki, takie jak "Help me to Help Myself", były prośbą o "Boży komfort".  

George Harrison: Cichy Mistyk

George Harrison, znany jako "Cichy Beatles" , pozostawił po sobie dziedzictwo duchowego pioniera i humanitarysty. Będziemy go pamiętać jako muzyka, który poszerzył zakres muzyki popularnej, wprowadzając do niej indyjskie instrumenty (jak sitar w "Norwegian Wood") oraz hinduistyczną duchowość. Jego największym humanitarnym osiągnięciem był Koncert dla Bangladeszu w 1971 roku. W odpowiedzi na kryzys uchodźczy i ludobójstwo , Harrison zorganizował pierwszy w historii wielki koncert charytatywny, który "stworzył ramy" dla przyszłych wydarzeń, takich jak Live Aid.  

W przeciwieństwie do Lennona, duchowa ścieżka Harrisona była odkryciem, a nie chaotycznym poszukiwaniem.

W połowie lat 60., u szczytu sławy, Harrison zdał sobie sprawę z pustki materializmu. Jak sam powiedział: "Wszystko inne może poczekać, ale poszukiwanie Boga nie". Opisał to jako wspięcie się na szczyt "materialnego muru" i zobaczenie, że po drugiej stronie jest znacznie więcej.  

Jego podróż była spójna. Spotkał mistrza sitaru Raviego Shankara, który nauczył go, że muzyka może być "bramą do czegoś znacznie głębszego". Wraz z resztą zespołu studiował Medytację Transcendentalną (TM) u Maharishiego Mahesha Yogi.  

Ostatecznie to hinduizm i ruch Hare Kryszna (ISKCON) stały się jego życiową filozofią.
Harrison postrzegał swoje piosenki jako "małe wtyczki" do szerzenia duchowego przesłania. Stwierdził, że dzięki hinduizmowi staje się "coraz szczęśliwszy". Zmarł tak, jak żył; jego przyjaciel opisał, że Harrison "opuścił ten świat (...) świadomy Boga, nieustraszony".  

Lennon i Harrison reprezentują dwa modele duchowości XX wieku. Droga Lennona była psychologiczna i zewnętrzna – była to publiczna walka o uzdrowienie własnego "ja" i świata. Droga Harrisona była mistyczna i wewnętrzna – była to zdyscyplinowana praktyka mająca na celu transcendencję "ja" i połączenie się z Bogiem. Obaj, na swój własny, unikalny sposób, wykorzystali swój niezwykły wpływ, aby zadać głębsze pytania, pozostawiając światu dziedzictwo, które nadal inspiruje do poszukiwania pokoju i wyższego sensu.

Opracowano na podstawie książki Steve'a Turnera "The Gospel According To The Beatles"