The Beatles Polska. Info.

Warning: getimagesize(): SSL operation failed with code 1. OpenSSL Error messages: error:0A000126:SSL routines::unexpected eof while reading in /home/hosting/www/beatles.kielce.com.pl/www/news_more_out.php on line 77

Fragment książki Marca Shapiro "Żony Beatlesów. Kobiety, które pokochali Lennon, McCartney, Harrison i Starr"

2023-04-17,  autor: joryk  
[...powrót do newsów]

Gazeta Wyborcza publikuje fragment książki Marca Shapiro "Żony Beatlesów. Kobiety, które pokochali Lennon, McCartney, Harrison i Starr".

Wspomnienia Cynthii na temat brutalnego zachowania Johna wielokrotnie cytowano, chociażby w "The Sun": "Znienacka trzasnął mnie w twarz, i to z taką siłą, że uderzyłam głową w kaloryfer".
Nosiła się modniej, zmieniła fryzurę i stała się bardziej towarzyska. Studiowała grafikę i robiła fakultet z liternictwa. Podczas pierwszych zajęć na tym ostatnim kierunku Cynthia po raz pierwszy natknęła się na Johna.

Jak wspominała później w gazecie „The Sun", zupełnie nie był w jej typie: był takim niechlujnym buntownikiem w stylu Teddy Boys, wiecznie ubranym na czarno i z gitarą pod pachą. Gdy się na niego spojrzało, sprawiał wrażenie, jakby miał zamiar ci przywalić. Gdy wchodził do sali, od razu dało się poznać, że nie ma ochoty tu być.

W wywiadzie dla ClassicBands.com przyznaje jednak, że poglądy Lennona, tak różne od jej własnych, mocno ją intrygowały – do tego stopnia, że specjalnie przychodziła wcześniej na zajęcia i zajmowała miejsce w tej części sali, w której zwykle siadał John.

Rozglądała się też za nim na kampusie: „Był buntownikiem. Łamał zasady. Nigdy wcześniej z kimś takim się nie zetknęłam w moim zwyczajnym, poukładanym życiu. Pociągał mnie od samego początku".

John Lennon do Cynthii: Nie jesteś aby zakonnicą?
I tak rozpoczęła się ich dość nieregularna znajomość. Łączyły ich okulary i doświadczenie utraty ojca. Lennon niebawem nabrał zwyczaju dobrotliwego zaczepiania koleżanki: „A oto nasza świętoszka"; „Nie jesteś aby zakonnicą?"; „Nadchodzi panna sztywniara!". Raz był miły, raz uszczypliwy, a Cynthia – trzeba jej przyznać – szybko zrozumiała, że musi to zaakceptować, jeśli zamierza pozostać częścią świata Lennona. Przyzwyczaiła się, że chłopak bywa sarkastyczny, a nawet okrutny. Przyciągały ją jednak jego buntownicza natura i oryginalność.

W książce wspomina: Nie przyszło mi do głowy, że mógłby się mną zainteresować. Aż do dnia, kiedy pakowałam rzeczy do torby po skończonych zajęciach, a John siedział parę miejsc dalej ze swoją gitarą. Nagle zaczął grać Ain’t She Sweet. Zaczerwieniłam się jak burak, rzuciłam jakąś wymówkę i zwiałam przed końcem piosenki. Widziałam jednak, jak na mnie patrzył. Czy to możliwe, że ja też mu się podobałam?

Lennon i Cynthia kluczyli wokół siebie jeszcze przez jakiś czas – dziewczyna wbrew rozsądkowi żywiła nadzieję, że coś się między nimi wydarzy, a uczelniany buntownik, brylujący w nocnych klubach jako członek zyskującego popularność zespołu The Quarrymen, wciąż wysyłał jej sprzeczne sygnały.

Przełom nastąpił w 1958 roku podczas imprezy z okazji zakończenia semestru. Cynthia nie mogła się doczekać ferii – podświadomie liczyła, że podczas rozłąki wybije sobie z głowy Lennona. Ten jednak, o czym możemy przeczytać w książce "John", zjawił się na imprezie, od razu podszedł do Cynthii i poprosił ją do tańca. W połowie kawałka wykrzyczał: „Umówisz się ze mną?". Cynthia wyjąkała w odpowiedzi, że jest zaręczona. Lennon nie przyjął tego dobrze. „Przecież ci się, kurwa, nie oświadczam!" – odparował, po czym sobie poszedł. Cynthia od razu zrozumiała, że popełniła błąd, i przez resztę zabawy towarzyszył jej podły humor. Gdy impreza dobiegała końca, John podszedł do niej i spytał, czy nie wybierze się z nim i jego znajomymi do pubu. Cynthia odebrała to jako kolejną szansę.

Sądzę, że dla Johna to też było wyjątkowe przeżycie
„Zdałam sobie sprawę, że przepadłam – wspomina w książce. – Nie miałam wątpliwości, że z nim zostanę". W pubie Cynthia zachowywała się zupełnie jak nie ona – wypiła kilka drinków i napawała się hałaśliwą, gwarną atmosferą. W którymś momencie para odłączyła się od pozostałych i wymknęła w noc, by oddać się namiętnym pocałunkom. Lennon wyszeptał Cynthii do ucha, że jeden z jego przyjaciół ma nieopodal wolny pokój i mogliby się tam przenieść. Dziewczyna się zgodziła.

Po skonsumowaniu znajomości Cynthia i John popędzili na ostatni pociąg, którym dziewczyna mogła wrócić do domu.
Zanim wskoczyła do wagonu, wymienili jeszcze ostatni pocałunek.

– Co będziesz robić jutro i pojutrze, i popojutrze? – zawołał za nią John.

– Spotykać się z tobą! – odkrzyknęła.

Nagle Cynthia znalazła się w związku, który nie całkiem rozumiała. Jak szczerze wyznała w wywiadzie dla portalu ClassicBands.com, była zakochana po uszy i nie umiała myśleć o niczym więcej. Sami wiecie, że kiedy się jest bardzo młodym, miłość naprawdę jest ślepa. W ogóle się nie zastanawiałam, co będzie dalej. Nie wyobrażałam sobie, jak to się skończy. Żyliśmy chwilą, tak jak należało. Więc naprawdę nie miałam pojęcia.

Czas wolny od zajęć na uczelni Cynthia spędzała z Johnem. W ich sielankowej miłości od czasu od czasu zdarzały się perturbacje. Cynthia uczyła się, jak postępować z ukochanym, metodą prób i błędów. Wiedziała dość o jego dzieciństwie, by zdawać sobie sprawę, że naznaczyły je trauma, tragedia i huśtawki emocjonalne.

W magazynie Uncut Legends opowiadała Chrisowi Huntowi: W czasach studenckich Johna cechowała duża niepewność siebie. Wewnątrz był niesamowicie wrażliwy i pełen emocjonalnego bólu. Myślę, że naprawdę na mnie polegał, i dlatego nieustannie wystawiał mnie na próbę, by się przekonać, że go nie skrzywdzę.

Wraz z upływem czasu Cynthia zdała sobie sprawę, że John miewa napady złości, zwłaszcza po alkoholu, i że bywa zazdrosny i zaborczy. Jednak dopiero kiedy Lennon dostał prawdziwego ataku szału, zrozumiała, że jej ukochany może posunąć się do agresji pod byle pretekstem. Tamtego dnia zatańczyła na imprezie z ich wspólnym znajomym, Stuartem Sutcliffe’em, a kiedy Lennon wszedł do klubu i zobaczył ich razem na parkiecie, natychmiast wyciągnął błędne wnioski.

Wspomnienia Cynthii na temat brutalnego zachowania Johna wielokrotnie cytowano, chociażby w „The Sun": „Znienacka trzasnął mnie w twarz, i to z taką siłą, że uderzyłam głową w kaloryfer".

Z miejsca go wtedy rzuciła. Para rozstała się na trzy miesiące, lecz po tym czasie Lennon ubłagał dziewczynę, by przyjęła go z powrotem: Szczerze żałował tego, co zrobił. Zadziałał pod wpływem chwili, nie zdołał się powstrzymać. - Nigdy więcej mnie nie uderzył. Gdyby to zrobił, odeszłabym od niego. To był pierwszy i ostatni raz, kiedy podniósł na mnie rękę.

Starali się zarobić na życie, chociaż parę groszy
Cynthia mogła się z bliska przyglądać, jak pisze się historia światowej muzyki, gdy The Quarrymen przeistoczyli się najpierw w Johnny and the Moondogs, potem w The Silver Beatles i wreszcie w The Beatles.

Pierwsze koncerty zespołu miały wpływ na relację Cynthii i Lennona. Wszyscy wiedzieli, że stanowią parę, i choć koledzy z zespołu i ich dziewczyny bywali nieco zazdrośni, Cynthia chętnie towarzyszyła swojemu chłopakowi podczas różnych wyjazdów. Dopiero pierwsze koncerty w Hamburgu w 1960 roku otworzyły jej oczy.

Na portalu ClassicBands.com wspomina: Hamburg okazał się miastem pełnym przemocy i bardzo niebezpiecznym. Na szczęście chłopcy z zespołu mieli tam znajomych, poznanych przy okazji poprzednich koncertów, takich jak Astrid Kirchherr czy Klaus Voormann. Pojechałam więc i oni zadbali o moje bezpieczeństwo. Nie przydarzyły mi się żadne przykre incydenty.

Dzielnica, w której zespół miał zagrać, była wyjątkowo szemrana – mnóstwo narkomanów i zabójstw. Brzmi nieźle, prawda? Cynthia poznała też chleb powszedni zespołu, wprawdzie stopniowo zdobywającego popularność, ale wciąż jeszcze będącego na dorobku. Gdy przychodziło co do czego, muzykom wiecznie brakowało gotówki.

„Widziałam ich w rozmaitych sytuacjach, w różnych niedorzecznych miejscach – wspomina na ClassicBands.com. – Starali się zarobić na życie, chociaż parę groszy".

Szczęśliwym zrządzeniem losu w 1961 roku właściciel miejscowego sklepu muzycznego, Brian Epstein, usłyszał koncert zespołu, noszącego już nazwę The Beatles, i zaproponował, że zostanie jego menedżerem.
Żeby się zbytnio nie rozwodzić: Epstein miał zarówno dar przekonywania, jak i odpowiednie znajomości, więc już niebawem demo zespołu trafiło do wszystkich liczących się wytwórni.

Jestem w ciąży, oto co się stało
Mniej więcej w tym samym czasie, gdy sprawy przybierały najbardziej ekscytujący (i chaotyczny) obrót, Cynthia zaszła w ciążę.

Cynthia wielokrotnie przyznawała, że prowadzili z Johnem bardzo aktywne i spontaniczne życie erotyczne, nierzadko uprawiając seks w korytarzach i alejkach, i nigdy nie zawracali sobie głowy antykoncepcją.

Wspominała później: W ogóle nie myślałam wtedy o przyszłości. Żyłam chwilą. Nie marzyłam o domu, małżeństwie czy dzieciach. Nawet nie przeszło mi to przez myśl. Po prostu było mi z nim dobrze. Potrafię sobie radzić w trudnych sytuacjach, więc pewnie gdzieś podskórnie czułam, że cokolwiek się zdarzy, jakoś to zniosę.

W książce "Lennon" autorstwa doświadczonego dziennikarza muzycznego Raya Colemana możemy przeczytać, że według Cynthii ona i Lennon podchodzili do kwestii seksu bez zabezpieczenia z zupełną niefrasobliwością: Niczego nie planowaliśmy. Pigułek antykoncepcyjnych jeszcze wtedy nie było. Nie obchodziło nas nic z wyjątkiem nas samych i nie braliśmy pod uwagę możliwych konsekwencji. Ani John, ani ja nawet nie pomyśleliśmy o ciąży. Nie przyszło nam do głowy, że powinniśmy uważać.

Cynthia przekazała ukochanemu nowinę w sierpniu 1962 roku, z podobnym podejściem „co ma być, to będzie". Jak możemy przeczytać w książce Lennon, John zjawił się u Cynthii z wizytą i spostrzegł, że dziewczyna jest dziwnie wycofana i milcząca. Spytał, co się stało. Cynthia odpowiedziała: „Jestem w ciąży, oto co się stało". John w pierwszej chwili spanikował, lecz gdy emocje opadły, podszedł do sytuacji zaskakująco praktycznie i staroświecko. „Nie martw się, Cyn – oświadczył. – Pobierzemy się".

Lennon miał mieszane odczucia. Z jednej strony był produktem swoich czasów, w których obowiązywała jasna zasada: jeśli chłopak zrobił dziewczynie dziecko, powinien się z nią ożenić. Z drugiej, gdyby to zależało tylko od niego, wolałby uniknąć ślubu.

Beatlesi właśnie stali u progu wielkiego sukcesu, który już niebawem miał im przynieść singiel Love Me Do, i prawdę mówiąc, dla Lennona ciąża i nadchodzący ślub były raczej kwestią drugorzędną.

Cynthia przyznaje w swojej książce: Nie był gotowy, żeby się ustatkować. Oboje nie byliśmy gotowi na dziecko. Oświadczył się, ponieważ tak właśnie należało postąpić, ale nie mógł się doczekać, by zająć się czymś innym.

Młoda para nie miała pojęcia, jak się zabrać do organizacji ślubu, więc ostatecznie wszystkim zajął się Brian Epstein. Wyznaczono datę na 23 sierpnia 1962 roku i ceremonia odbyła się w urzędzie stanu cywilnego Mount Pleasant w Liverpoolu. Gości przyszło niewielu: koledzy Johna z zespołu – Paul McCartney i George Harrison, menedżer Epstein oraz brat Cynthii z żoną.

Cynthia wspominała wrażenie surrealności całego zdarzenia w wywiadzie dla „The Sun": Nie zamówiliśmy fotografa. Nie mamy żadnego zdjęcia z tamtego dnia, a gość, który udzielał nam ślubu, wyglądał, jakby przyszedł raczej odprawić pogrzeb. Za oknem robotnicy kuli asfalt młotem pneumatycznym przez całą ceremonię (która trwała może z trzy minuty). Całe to doświadczenie było naiwne, dziwaczne, ale też piękne. Wszyscy Beatlesi przyszli w garniturach i do dziś pamiętam ich spanikowane miny. Było dziwacznie, lał deszcz… Po wszystkim poszliśmy na obiad do Reece’s Café. Zjedliśmy zestaw dnia: zupę, pieczonego kurczaka i przekładaniec w pucharkach na deser. Popijaliśmy to wodą i lemoniadą, bo lokal nie miał koncesji na alkohol.

Moje talenty i aspiracje zeszły na dalszy plan
I na tym zakończył się dla Cynthii „najważniejszy dzień w życiu". Beatlesi grali tego wieczora koncert, więc Cynthia spędziła noc poślubną w pojedynkę. W kolejnych miesiącach samotne wieczory stały się dla niej regułą.

Epstein robił, co mógł, by jak najpełniej wykorzystać sukces pierwszych dwóch singli zespołu, "Love Me Do" i "Please Please Me", i Beatlesi niemal stale przebywali w trasie. Cynthia nie miała pretensji do Lennona o jego ciągłą nieobecność – zdawała sobie sprawę, że droga do sławy nie jest usłana różami. Gdy jednak w trzecim miesiącu ciąży źle się poczuła i zaczęła się obawiać, że to poronienie, od razu zapragnęła mieć u boku ukochanego. „Byłam zupełnie sama, bo John akurat wyjechał, i wpadłam w panikę" – wyjawiła w książce "Lennon". Na szczęście alarm okazał się fałszywy i wystarczyło kilka dni odpoczynku, by wszystko wróciło do normy.

„Po powrocie Johna opowiedziałam mu całą sytuację i wyznałam, jak bardzo się boję, że coś się stanie i stracę dziecko, a nie będzie przy mnie nikogo, kto mógłby mi pomóc". Incydent miał daleko idące skutki – doprowadził do ocieplenia stosunków między Lennonem a jego ciotką Mimi, która od miesięcy robiła młodej parze przykrości i odmówiła pojawienia się na ślubie. Okazało się, że złość wywietrzała do tego stopnia, że Mimi zaproponowała Cynthii, by ta z nią zamieszkała.

Kariera zespołu muzyki pop, szczególnie jeśli ten składa się z czterech przystojnych młodzieńców, a ich publiczność stanowią głównie młode fanki, zależy w równym stopniu od muzyki, co od wizerunku. Epstein doskonale zdawał sobie sprawę, że właściwy image może zaważyć na sukcesie grupy, a każda skaza na nim – ściągnąć go w dół. Był przekonany, że gdyby rozniosła się wieść, że Lennon jest żonaty i spodziewają się z żoną dziecka, młody muzyk przestałby wydawać się fankom dostępny „na wyciągnięcie ręki".

Cynthia wspomina, że menedżer zespołu nalegał, by się nie wychylała, ona zaś przystała na jego strategię. W wywiadzie dla National Public Radio przyznała: Gdyby wszyscy wiedzieli, że lider zespołu, czyli John, jest żonaty, mogłoby to zaważyć na ich sukcesie. Dlatego ukrywałam ciążę, jak długo się dało. Nosiłam luźne ubrania. Wiele razy pytano mnie, czy jestem żoną Johna, a ja musiałam zaprzeczać: „Nie, wcale nie, jestem kimś innym". W pewnym sensie – całkiem dosłownie – rzeczywiście stała się kimś innym. Nadzieje na zdobycie dyplomu i zawodu nauczycielki plastyki, który umożliwiłby jej utrzymanie siebie i męża, aż działalność Beatlesów zacznie przynosić dochody, rozwiały się pod wpływem bieżących wydarzeń: ciąży, małżeństwa i gwałtownie rosnącej popularności zespołu. Uwaga Cynthii skupiała się zupełnie na czymś innym i w rezultacie dziewczyna oblała końcowy egzamin nauczycielski. Nigdy nie przystąpiła do niego ponownie.

„Moje talenty i aspiracje zeszły na dalszy plan – wspominała w wywiadzie dla BBC News. – Stało się tak również z mojej winy". Parę lat później w rozmowie z magazynem „Hello!" wyraziła się bardziej dosadnie: „Kariera Johna się rozpoczęła, a moja – zakończyła. Gdybym go nie poznała i gdybyśmy się nie pobrali, zostałabym nauczycielką plastyki lub zarobkowo zajęła się sztuką".

Ostatnie cztery miesiące ciąży Cynthia spędziła samotnie. Beatlesi nieustannie byli w trasie, by korzystać z sukcesu pierwszych dwóch singli i podsycać rosnącą popularność. John regularnie dzwonił do żony, ale choć miło było pozostawać w kontakcie, to jednak nie to samo, co stała obecność męża w domu. Cynthia podchodziła do sprawy ze spokojem. Znała konsekwencje sławy i była gotowa odegrać swoją rolę.

John Charles Julian Lennon urodził się 8 kwietnia 1963 roku. Cynthia musiała samotnie stawić czoła bólom porodowym, ponieważ Beatlesi ruszyli właśnie w trasę koncertową po Wielkiej Brytanii.
Jak wspomina w książce "Lennon", poród nie należał do łatwych: Leżałam w szpitalu dobre trzy dni, zanim Julian przyszedł na świat. A kiedy się urodził, miał żółtaczkę, pępowinę owiniętą wokół szyi i duże znamię na głowie. Zabrali go na dwadzieścia cztery godziny i nie pozwolili mi go zobaczyć. Byłam przerażona. Ale najbardziej bałam się o to znamię. Wiedziałam, jak John reaguje na wszelkie deformacje, i panicznie obawiałam się jego reakcji.

Lennon nie przejął się znamieniem, ale paranoja Cynthii była tak wielka, że przez kilka dni zakładała dziecku czapeczkę, żeby John nie patrzył na skazę na jego główce.

Przez resztę roku 1963 Cynthia była klasyczną gospodynią domową. Opiekując się niemowlęciem, miała pełne ręce roboty, tymczasem Beatlesi koncertowali, tworzyli kolejne piosenki i odgrywali rolę wschodzących gwiazd muzyki. Choć czasem doskwierała jej nuda, Cynthia relatywnie łatwo przystosowała się do nowej sytuacji, choć nieraz żałowała, że Lennon nie bywa częściej w domu. Na początku 1964 roku John złożył żonie propozycję nie do odrzucenia, zupełnie nietypową dla zwykle egocentrycznego artysty...