The Beatles Polska. Info.

Paul McCartney opowiedział wiele interesujących historyjek w rozmowie z Adamem Buxtonem

2020-12-11,  autor: kasia  
[...powrót do newsów]

Adam Buxton porozmawiał z Paulem McCartneyem o jego ulubionych przekąskach, programach telewizyjnych, o tym jaki naprawdę jest Bob Dylan i wielu innych ciekawych rzeczach.

Buxton od razu uprzedził McCartneya, że jeśli jego pytania okażą się absurdalne, niech zwróci mu od razu uwagę. Adam użył słowa „ludicrous”, a Paul podchwycił i skojarzył z raperem Ludacris. Beatles przyznał, że słucha nowoczesnej muzyki w radiu. Po współpracy z Kanye Westem często sprawdza co takiego nowego wydał słynny raper.

Muzyk wyjawił, że wolny czas spędza często na pisaniu nowych piosenek, ponieważ jego hobby jest również jego pracą. Uwielbia również samotne jazdy konne, na których czasami fotografuje, albo przybliża się do natury. Paul powiedział, że wszyscy śmiali się z księcia Karola, który lubi przytulać drzewa, a okazuje się, że drzewa potrafią się komunikować między sobą, co okazało się prawdą i zostało potwierdzone przez naukowców. Macca podsumował: „Obejmowanie czegoś, co potrafi się komunikować, wygląda dużo lepiej dla księcia Karola”.


Paul opowiedział jakie programy lubi oglądać w telewizji:

Najczęściej rano chodzę do siłowni i tam zawsze leci program „Homes Under The Hammer”. Więc przy okazji oglądam to.

Teraz często się przemieszczam. Moim wielkim faworytem w tej chwili jest „American Pickers” (Amerykańscy Zbieracze). Jest super. Dwóch facetów, Mike i Frank jeżdżą po Ameryce i zbierają dla swojego sklepu z antykami skarby ukryte w stodołach, garażach. Znajdują cenne rzeczy, targują się, to jest po prostu dobry pogram, a oni są zabawni. Niektóre znaleziska są niesamowite. Więc mi się to podoba.

Lubię również „Storage Hunters” (Łowcy okazji), to dość zabawny program w wersji amerykańskiej i angielskiej. Świetne postacie i ciekawie jest zobaczyć, czy znaleźli coś dobrego w koszu. To pokazuje mój umysłowy wiek, ale lubię tego typu rzeczy, niezbyt skomplikowane i myślę, że są interesujące.

Paul przyznał, że George Harrison był odważny, kiedy wsparł finansowo film Monty Pythona „Żywot Briana”. McCartney potwierdził, że lubi komedię.

Lubię komedię. Oglądam programy komediowe takie jak „Live At The Apollo”, bardzo fajni ludzie tam występują. Potem lubię „Mock The Week” oraz „Have I Got News For You” . I bardzo lubię też „Would I Lie To You?”. Występują tam zabawni ludzi, a Lee Mac jest bardzo utalentowany. Siedzisz sobie z przyjaciółmi i rodziną w domu i mówicie „On kłamie, on kłamie”, a później okazuje się, że Lee opowiedział prawdziwą historię. Dobry w tym jest.

McCartney zapytany czy wystąpiłby w tym programie odpowiedział:

Prawdopodobnie nie zaryzykowałbym wystąpienia w tym programie, ale jeszcze nie poproszono mnie o to. Ale raczej bym nie zaryzykował.

Czy Paul jest dobrym kłamcą?

To jest interesujące pytanie. Nie wiem. Większość oglądających show myśli „ czy mógłbym kłamać bez zmrużenia oka?” Byłoby zabawnie tak kłamać. Najbardziej lubię podwójne blefy, które są tak absurdalne, a okazują się prawdziwe

Adam Buxton pogratulował Paulowi nowej płyty i zapytał, czy McCartney zadowolony jest ze wszystkich nagranych piosenek.

Kiedy nagrywasz płytę, starasz się, żeby wszystkie nagrania wyszły dobrze. Dopiero po jakimś czasie, po wydaniu płyty uświadamiasz sobie, że dany kawałek nie brzmi zbyt dobrze. Ale co jest zaskakujące dla mnie, że niektórzy mówią do mnie: „Dziękuję Ci za tą wspaniałą płytę” i wymawiają tutaj nagranie o którym zawsze myślałem, że niezbyt mi się udało, ale słyszę: „Uwielbiam „McCartney II”.

Adam przyznał, że „McCartney II” po latach obronił się i brzmi dobrze, a Paul zdradził, że ulubionym kawałkiem z jego płyty jest numer „Check My Machine”.

Później panowie pogawędzili o upływającym czasie. Adam Buxton przyznał, że po dorastających dzieciach widzi jak czas ucieka i czasami ogarnia go uczucie paniki. Paul, jako doświadczony mężczyzna pocieszył Buxtona: „To się nazywa życie, Adam. Będziesz panikował „O mój Boże, o mój Boże”. Ale przejdziesz to i powiesz w końcu: „Ok”. Odetchnij głęboko i pomyśl sobie jak cudowne masz dzieciaki.”

Buxton miał przygotowaną listę pytań od innych gości. Padło pytanie o ulubione jedzenie Paula.

Kiedy pracuję w studio, albo jestem w biurze to zajadam tostowane bajgle posmarowane marmite (brązowe smarowidło, które niektórzy uwielbiają – jak George Harrison - , a inni nienawidzą – jak Ringo Starr) i humusem. Uwielbiam to i zawsze rozpaczam jak mi się skończy.

Uwielbiam jeść dużo innych potraw jak: quesadilla (tortilla z roztopionym serem i warzywami), quiche (kisz). Ważne jest, żeby mieć kogoś, kto dobrze gotuje. Miałem szczęście, że czas kwarantanny spędziłem z Mary. Ona jest świetną kucharką. Uwielbiam również wegetariańskie burgery i kiełbaski, które świetnie się sprawdzają podczas grillowania . Linda McCartney Food oferuje świetne burgery i kiełbaski.

Refleksja o spaniu i czytaniu książek:

Przed snem zawsze czytam książki. Kiedy nie widzę już wyraźnie tego co czytam, to wiem, że nadszedł czas na spanie. Teraz czytam książkę Marcela Prousta „ W poszukiwaniu straconego czasu”. Jest to dobra pozycja, chociaż trochę mi zajęło, żeby przez nią przebrnąć. Trudno się ją czyta, ale trzeba czasami pominąć te trudniejsze kawałki, tak ja to zrobiłem i mam nadzieję, że nie ominęło mnie coś ważnego.

Buxton wtrącił o nie pomijaniu czytaniu fragmentów związanych z seksem. Na co Macca odpowiedział: O, jeszcze do tego nie dotarłem, muszę być uważny.

Adam przypomniał wypowiedź Paula o Bobie Dylanie ze styczniowego numeru Uncut „Czasami chciałbym być trochę jak Bob. Jest legendarny… i ma to w dupie! Ale ja taki nie jestem.” Buxton powiedział, że odczytał tę wypowiedź jako, że Paulowi zależy na tym co inni ludzie o nim mówią.

Paul wyjaśnił: Miałem na myśli publiczność na koncertach. Na występach mogę dać coś co ja lubię i coś czego publika chce. Byłem na koncercie Boba Dylana w zeszłym roku w Nowym Jorku. I powiem Ci prawdę, nie mogłem rozpoznać jego piosenek. A znam jego utwory. Dopiero po słowach skapnąłem się, że on śpiewa „Like a Rolling Stone”. Gdyby Bob wziął udział w jakimś konkursie, to by został wygwizdany. Ale oczywiście uwielbiam Boba Dylan i podziwiam go.

Paul przyznał, że uwielbia również Neila Younga.

Macca przywołał pamięcią pierwsze spotkanie Dylana z Beatlesami, poczęstowanie przez Boba marihuaną. Paul wyjawił, że ponoć Bob niechętnie przyznaje się do tego, ale taka jest prawda.

Adam Buxton wyznał, że Dylan wydaje się być podejrzliwy i nieufny wobec innych ludzi.

Paul stanął w obronie Boba: Kiedy stajesz się sławny, nie ufasz ludziom, bo nie wiesz czy są szczerzy, myślisz, że chcą coś od ciebie. Bob jest fajnym i zabawnym gościem, spędziliśmy trochę czasu ze sobą, jadaliśmy wspólnie obiady itd.. Pamiętam jak pewnego razu opowiadałem mu, że miałem bardzo dziwny sen. A Bob mnie pouczył: „To chyba za dużo jesz sera przed pójściem do łóżka”. Hmm, może to prawda :)

Paul przy okazji ostrzegł młodsze pokolenie, że w dzisiejszych czasach narkotyki są silniejsze i trzeba być rozsądnym.

Buxton odniósł się do piosenki „Find My Way”. Powiedział, że ten kawałek tak bardzo mu się podoba, że nie może wyjść z głowy i nieco przypomina mu twórczość Becka. Adam zapytał o słowa w piosence:
„You never used to be / Afraid of days like these / But now you’re overwhelmed / By your anxieties”… „ (Nigdy nie martwiłeś się, ale teraz jesteś przytłoczony swoimi obawami)

Paul wyjaśnił: Myślałem o ludziach, którzy martwią się mocniej niż ja. Znam kilka osób, którzy boją się o swoje życie. I to nie jest tak, że ja się nie zamartwiam, ale radzę sobie myśląc: „Musi być wyjście z tej sytuacji” i znajduję jakieś optymistyczne rozwiązanie w złej sytuacji. Ale niektórzy są przytłoczeni. Zwracam się do nich w piosence: „Nigdy nie byłeś taki przestraszony, ale teraz jesteś, pozwól mi więc pomóc ci znaleźć miłość, która jest w tobie”. Reszta piosenki jest o mnie: „Potrafię znaleźć swoją drogę...”.

Później w rozmowie Paul opowiedział jak tworzenie muzyki, trasy koncertowe pomogły przezwyciężyć wszelkie straszne rzeczy jakie zdarzyły się w latach sześćdziesiątych na świecie (zabójstwo Kennedy’ego, wojna w Wietnamie itd..) .

Paul wspomniał słynną wypowiedź Johna Lennona „Jesteśmy popularniejsi od Jezusa”.

John wyraził ubolewanie, że w tamtych czasach kościoły były puste, a na koncertach Beatlesów jest tak mnóstwo ludzi. I dlatego padło to zdanie, które potem zostało wyrwane z kontekstu. Pamiętam jak pojechaliśmy na trasę koncertową i widzieliśmy chłopca, który miał mniej niż 12 lat, taki blondynek, który wykrzykiwał coś złowrogo. Jak mieliśmy wytłumaczyć, że to nie o to nam chodziło.. Wtedy pierwszy raz zobaczyłem, jak John jest zdenerwowany to całą sytuacją.

Odnośnie plotki „Paul is dead”

Och to było absurdalne. Niczego nie zrobiłem oprócz zdjęcia sandałów, co zostało uwiecznione na okładce Abbey Road. Było gorąco, dlatego je zdjąłem. Później poszło to do Ameryki. Oni uwielbiają teorie spiskowe...”

Trasy koncertowe

Trasy koncertowe były fajne, ale potem nie słyszeliśmy samych siebie. W dzisiejszych czasach sprzęt i nagłośnienie jest zdecydowanie lepsze. Na początku kiedy dziewczyny wydzierały się na koncertach byliśmy wniebowzięci, ale potem to stało się męczące, bo nie słyszeliśmy samych siebie. Czasami na koncertach proszę dziewczyny aby zaprezentowały te same krzyki jak na występach Beatlesów. One to robią, i brzmi to wciąż tak samo. Nasz ostatni koncert w Candlestic Park, było mokro, deszczowo, nie słyszeliśmy samych siebie, byliśmy zmęczeni. Mieliśmy dosyć. A potem zobaczyliśmy, że Elvis wysłał w trasę koncertową złoty Cadillac. Ludzie przychodzili by zobaczyć samochód. Pomyśleliśmy, że powinniśmy coś podobnego zrobić. Nagrać fajny album i wysłać go w trasę. Tak właśnie powstał album „Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band”.


Wiesz na początku, chcieliśmy tej sławy, wszyscy pochodziliśmy z biednych rodzin, marzyliśmy o pieniądzach, samochodach, domach itd… Pamiętam rozdawanie naszych pierwszych autografów. „Jak się nazywasz? Carol? Z najlepszymi życzeniami od Paula McCartneya dla Carol”. Po roku rozdawania autografów nie pytasz się już o o imię, tylko bazgrzesz swój autograf. Takie są uroki sławy. Ale my tego chcieliśmy, prosiliśmy się o to. Może nie spodziewaliśmy się popularności na taką skalę.

Czy Paul kiedykolwiek kłócił się o kolejność nazwisk w spółce kompozytorskiej Lennon/McCartney?

Oczywiście, że tak. Mieliśmy spotkanie z Brianem (John i ja). Spóźniłem się na nie. John i Brian powiedzieli mi: ‶Piosenki będą podpisywane: Lennon and McCartney.” Odpowiedziałem: „To dobrze, ale co sądzicie o McCartney and Lennon? Jeśli ja napiszę coś, to moje nazwisko może znaleźć się z przodu.” John i Brian zgodzili się, ale jednak tak się nie stało. Nie miałem nic przeciwko.

Ale co się stało. Wyszła Antologia w 1996 roku. I w książeczce dołączonej do wydania utowry były podpisane całym nazwiskiem: John Lennon/Paul McCartney. Ale tam była piosenka „Yesterday”, którą sam stworzyłem. I pomyślałem, że nadszedł czas by zamienić nazwiska, tak jak mi to obiecano lata temu. Poprosiłem o zamianę nazwisk, ale zostałem przegłosowany. Co w sumie jest szalone. Tak jak w przypadku piosenki „Blackbird”. Wydałem tomik poezji i jest tam też „Blackbird”, ale widnieje podpis Lennon/McCartney mimo że to ja to napisałem sam. Na różnych nośnikach grających nie ma wystarczająco miejsca i wyświetla się „piosenka napisana przez Johna Lennona i..”

Czy Paul widział film „Two Of Us” w reżyserii Michaela Lindsaya-Hogga?

Oglądałem ten film. Podobał mi się. Ale na początku jest napisane, że tego dnia Paul i John spotkali się, a reszta to fikcja. I tak właśnie jest. Chciałbym aby niektóre rzeczy wyglądały tak jak na filmie.

Paul przyznał, że pokazanie jego w filmie jako optymisty, a Johna jako tego spostrzegającego wszystko w ciemniejszych kolorach nie mija się z prawdą. Ale jak zauważył Beatles, na tym zyskało ich wspólne pisanie. Kiedy Paul śpiewał w w studiu „It’s getting better all the time”, to w tym samym czasie John nucił:” It couldn’t get much worse”.
McCartney wyjaśnił, że optymistyczną naturę zawdzięcza rodzinie, w której czuł się szczęśliwy. Natomiast John w dzieciństwie doświadczył dużo bólu i rozczarowań.

Ulubione piosenki Paula napisane przez Johna to „Strawberry Fields Forever”, „Across The Universe”, „Julia” , a z solowej twórczości „Beautiful Boy”.

Paul przyznał, że teraz gdy spogląda w przeszłość to nie może się nadziwić, że tak cudownie rzeczy się potoczyły. I gdyby mógł coś zmienić, to więcej by przytulał Johna Lennona.

Najlepszą osobą, którą Paul spotkał jest Nancy, a potem na drugim miejscu uplasował się Elvis.

Rozmowy można wysłuchać pod tym linkiem.