The Beatles Polska. Info.

Ukończono nagrywanie While My Guitar Gently Weeps

1968-09-06,  autor: joryk  
[...powrót do newsów]

W książce dołączonej do wydania „Super Deluxe” z okazji 50-lecia "White Album", George stwierdził, że piosenka została napisana "w domu mojej matki w Warrington na północy Anglii – duchowym domu George’a Formby’ego!" Ten dom, nazwany "Sevenoaks", znajdował się w wiosce Appleton Thorn w Warrenton i został zakupiony przez George'a w 1965 roku, aby zamieszkali w nim jego rodzice po tym, jak sława Beatlesów sprawiła, że życie w Liverpoolu stało się nie do zniesienia. George najwyraźniej odwiedził rodziców wkrótce po powrocie z Indii i podczas tej wizyty w kwietniu lub maju 1968 roku napisał "While My Guitar Gently Weeps".

George Harrison:
Czytałem "I Ching – Księga Przemian". Na Zachodzie myślimy o zbiegu okoliczności jako o czymś, co się po prostu dzieje – po prostu tak się składa, że ​​siedzę tutaj, a wiatr rozwiewa mi włosy i tak dalej. Ale koncepcja wschodnia polega na tym, że cokolwiek się dzieje, to dzieje sie bo tak właśnie miało być i że nie ma czegoś takiego jak zbieg okoliczności - każdy mały przedmiot, który spada, ma swój cel...
Pomysł zrodził się w mojej głowie, kiedy odwiedziłem dom moich rodziców na północy Anglii. Zdecydowałem się napisać piosenkę opartą na pierwszej rzeczy, którą zobaczę po otwarciu przypadkowej książki. Pomysł był zgodny z teorią, że wszystko ma jakiś cel, aby wydarzyć się w danym momencie. Więc otworzyłem książkę, zobaczyłem słowa "delikatnie płacze". Zamknąłem książkę, a potem włączyłem melodię.

Magazyn Rolling Stone w artykule "The Beatles 100 Greatest Songs" stwierdza, że natchnieniem dla George'a był wiersz Coatesa Kinneya z 1849 roku „Rain Of The Roof". Wiersz ten występuje w wielu antologiach i zawiera wersety:
"And the melancholy darkness
Gently weeps in rainy tears."
(I melancholijna ciemność / Delikatnie płacze deszczowymi łzami).

Dziś ukończono nagrywanie While My Guitar Gently Weeps. Wcześniej 25 lipca George Harrison - kompozytor tej piosenki - nagrał demo na gitarze akustycznej. 15 sierpnia piosenkę zagrał cały zespół, ale nie dokończono jej, bo George wyjechał na wakacje do Grecji.

Po powrocie 3 września podjęto pracę, ale koledzy z zespołu nie przykładali się za bardzo do pomagania George'owi. Kiedy ten spotkał na ulicy 6 września Erica Claptona, zaprosił go do studia do pomocy przy nagrywaniu. Był to bardzo dobry pomysł, bo Clapton zagrał rewelacyjną solówkę, a pozostali Beatlesi w obecności osoby z zewnątrz zmobilizowali się do twórczej pracy.

Tekst
Podczas wywiadu z reporterem Larrym Kane'em w 1965 roku, George mówił o swojej technice pisania piosenek: "Moim głównym problemem jest pisanie tekstów. Zostawiam piosenkę na około pięć tygodni, a potem nagle sobie o niej przypominam. Dodam trochę od czasu do czasu. Zajmie mi około trzech miesięcy, zanim skończę jedną piosenkę. Jestem tak leniwy, że to aż śmieszne".

George Harrison (Anthology): Napisałem „While My Guitar Gently Weeps” w domu mojej matki w Warrington (duchowym domu George’a Formby). Zastanawiałem się nad chińską I Cing – Księgą Przemian. Na Zachodzi traktujemy zbieg okoliczności jako coś, co się tak wydarzyło w stylu „tak się składa, że siedzę tu i wiatr wieje mi we włosy”. We wschodnim podejściu jest tak, że cokolwiek by się działo, to wszystko miało tak właśnie być i że nie ma czegoś takiego jak zbieg okoliczności. Każdy, nawet najmniejszy detal ma swoje znaczenie.

„While My Guitar Gently Weeps” jest prostym studium opartym na tej teorii. Postanowiłem napisać piosenkę w oparciu o pierwsze słowa, jakie zobaczę po otwarciu dowolnej książki – tak by się odnosiło do tego momentu w owym czasie. Wziąłem przypadkową, otworzyłem ją i zobaczyłem słowa „delikatnie płaczę”. Odłożyłem książkę i zaczałęm pisać piosenkę.

Próbowaliśmy ją (While My Guitar Gently Weeps) nagrać, ale Paul i John tak przyzwyczaili się do wymiatania własnych numerów, że czasami trudno było o poważne podejście i nagranie jakiegoś mojego utworu. Nie układało się. Nie brali tego na poważnie i nie sądzę, żeby grali razem w tym utworze. Wróciłem do domu i pomyślałem: „To okropne”, bo wiedziałem, że ta piosenka jest całkiem dobra.

Następnego dnia jadąc do Londynu z Erikiem Claptonem, powiedziałem: „Co dzisiaj robisz? Może przyjedziesz do studia i zagrasz w mojej piosence?”. On na to: „O, nie – nie mogę. Nikt nigdy nie grał na płycie The Beatles i reszcie by się to nie podobało”. Ja wtedy: „Słuchaj to moja piosenka i chciałbym, żebyś w niej zagrał”.

Zjawił się i powiedziałem: „Eric zagra w tym utworze” i to było dobre, bo wtedy każdy bardziej się postarał. Paul zasiadł do pianina i zagrał fajny wstęp. Wszyscy podeszli do tego poważniej. (Podobnie było, gdy kłóciliśmy się podczas sesji Let It Be i później pojawił się Billy Preston. Pojawienie się w naszym gronie kogoś obcego wszystkich uspokajało).

Paul: Pojawił się Eric, który był bardzo miły, chętny do współpracy, pokorny, a przy tym świetnie grał. Wciągnął się i my razem z nim. W sumie to była dobra zabawa. Jego styl gry bardzo pasował do piosenki i sądzę, że George chciał, by on to zagrał, co było miłe z jego strony, bo przecież mógł to zagrać sam i wtedy to on byłby w wielkim hicie.


George Harrison - wokal prowadzący, gitara rytmiczna (1968 Gibson J-200), organy (Hammond RT-3)
Paul McCartney - Fortepian (Hamburg Steinway Baby Grand), Organy (Hammond RT-3), Gitara prowadząca? (1964 Fender Esquire?), Harmonia wokalna
John Lennon - bas (1961 Fender VI)
Ringo Starr - perkusja (1964 Ludwig Super Classic Black Oyster Pearl), tamburyn, pałeczki
Eric Clapton – gitara prowadząca (1957 Gibson Les Paul)