The Beatles Polska. Info.

Wykonano zdjęcie na okładkę płyty Sgt. Pepper

1967-03-30,  autor: joryk  
[...powrót do newsów]

Wykonano zdjęcie na okładkę płyty Sgt. Pepper.
Projekt i realizacja - Peter Blake.

Według różnych pomysłów Beatlesi mieli stać przed ścianą pokrytą zdjęciami gwiazd, albo obok zegara ułożonego z kwiatów, otoczeni znajomymi. Do realizacji zadania postanowiono zatrudnić 'prawdziwego artystę' Petera Blake'a.

W studiu ustawiono koło 70 naturalnej wielkości zdjęć znanych postaci, podkolorowanych według zaleceń Blake'a.

Fotografię wykonał w swoim studio Michael Cooper.

Peter Blake wyjawił, że na słynnej okładce płyty Beatlesów "Sgt Pepper's..." znalazła się twarz Adolfa Hitlera.
Życzenie Johna Lennona, który domagał się, aby twarz Hitlera znalazła się obok takich legend, jak Bob Dylan, czy Marlon Brando, zostało zawetowane ze względów estetycznych, jednak Blake zapewnia, że podobizna słynnego zbrodniarza wojennego pojawiła się na okładce, chociaż została zasłonięta przez postaci Beatlesów.

"Jeśli przyjrzycie się zdjęciom z sesji, zobaczycie twarz Hitlera w studio. Przy takim tłumie postaci, jakie tam zgromadziliśmy, istniało ryzyko, że niektórych nie będzie można zobaczyć na ostatecznej wersji okładki i tak właśnie się stało. Hitler został zasłonięty przez zespół", wspomina Blake.


Paul: Aby lepiej wcielić się w postacie zespołu Sierżanta Pieprza, zaczęliśmy się zastanawiać, kto był naszym ulubieńcem - "Kogo ten zespół chciałby mieć na okładce? Kogo podziwiałaby osoba, którą teraz byłem?" Zrobiliśmy listę nazwisk. Była tak zróżnicowana, jak sobie życzyliśmy - Marlon Brando, James Dean, Albert Einstein. Zaczęliśmy wybierać...Dixie Dean (stara gwiazda, piłkarz Evertonu, o którym mówił mój tata, ale ja go nie znałem), Groucho Marx i tak dalej. Mógł to być każdy, kogo lubiliśmy.

Neil Aspinall: Pamiętam, że byłem w studiu, gdy wszyscy pytali się nawzajem: "Kogo chcesz w zespole?". Pojawiały się zwariowane propozycje. John mówił o Albercie Stubbinsie, ale nikt nie wiedział, kto to jest. To był napastnik Liverpoolu.

Ringo: Sgt Pepper był specjalnym albumem, więc kiedy przyszła kolej na zrobienie okładki, postanowiliśmy się odszykować, bo chcieliśmy być tymi ludźmi, wszytkimi "Pieprzami". Wtedy był szczyt mody na dzieci kwiaty. Miłość i pokój - to był cudowny okres zarówno dla mnie, jak i dla świata.

Neil Aspinall: Okładka była rezultatem rozmów z Peterem Blake'em. Chłopcy sporządzili listę osób, które miały stać w tle. Razem z Malem udaliśmy się do różnych bibliotek i zdobyliśmy ich zdjęcia, które Peter Blake powiększył i pokolorował. Użył ich do swego kolażu razem z roślinami i tym wszytkim, co widać na okładce

Kiedy skończono pracę nad okładką, sir Joseph Lockwood spotkał się z Paulem. Byłem przy tym, kiedy ją przyniósł. Były na niej kwiaty, bęben, czterech Beatlesów i duże, niebieskie niebo. Z tła wycięto wszystkie inne osoby, bo on martwił się, że albo skończy się to procesami, albo wycofaniem poszczególnych zdjęć z okładki.

Paul nie zgodził się na te zmiany. Twierdził, że nie takiej możliwośći, żebyśmy mieli stracić te postacie. W końcu biuro Briana wysłało do każdego list - "Prosimy tu podpisać, jeśli wyraża pan na to zgodę". Zgodzili się wszyscy oprócz Leo Gorceya z The Browery Boys, który chciał za to 500 dolarów. Był w tylnym rzędzie, więc na jego miejsce domalowali trochę niebieskiego nieba. Brian uważał, że okładka jest cudowna. Pytanie każdego o zgodę przyprawiło go o ból głowy, ale przyznał, że pomysł jest świetny.

George: Nadal nie mam pojęcia, kto wybrał niektórych ludzi. Myślę, że Peter Blake umieścił tam zdjęcia wielu bardzo zaskakujących osób. Zrobiło się z tego szerokie spektrum. Ci, których proponowałem, to ludzie, których podziwiałem. Nie wstawiłem tam nikogo dlatego, że go nie lubiłem (odwrotnie niż inni).

Paul: Chcieliśmy mieć taką okładkę Peppera, żeby można było na nią patrzeć latami, studiować te twarze i czytać tekst na odwrocie. Były też małe ulotki i odznaki. Początkowo chcieliśmy, by w środek była włożona koperta z upominkami, ale wyprodukowanie tego okazało się zbyt trudne. Ta okładka sprawiła i tak dużo kłopotów, ale wytwórnia musiała jakoś połknąć tę żabę. Ta okładka kosztowała więcej niż zwykły, dwupensowy karton.