The Beatles Polska. Info.

Pierwszy radiowy wywiad Beatlesów.

1962-10-27,  autor: joryk  
[...powrót do newsów]

Pierwszy "radiowy" wywiad Beatlesów zostanie wyemitowany ponownie - pierwszy raz od 40 lat - przez rozgłośnię Wirral. Zamiast radia był raczej radiowęzeł, gdyż wywiad był emitowany przez radiowęzeł szpitala Cleaver and Clatterbridge w Wirral.
Sam wywiad można znaleźć na bootlegu "300.000 Fans Can't Be Wrong", gdzie wywiad jest zamieszczony w całości i gdzie można usłyszeć, jak Paul mówi, że "...faktycznie liderem zespołu jest John".


Polskie tłumaczenie wywiadu

MONTY: Mamy wielką przyjemność powitać dziś wieczorem wschodzącą grupę z Merseyside, The Beatles. Znam ich imiona i spróbuję teraz dopasować do nich twarze. Ty jesteś John Lennon, prawda?

JOHN: Tak, zgadza się.

MONTY: Czym się zajmujesz w zespole, John?

JOHN: Gram na harmonijce, gitarze rytmicznej i śpiewam. Tak to nazywają.

MONTY: Dalej, Paul McCartney. To ty?

PAUL: Tak, to ja.

MONTY: A ty co robisz?

PAUL: Gram na gitarze basowej i... śpiewam? ...Chyba! Tak mówią.

MONTY: To zupełnie co innego niż "śpiewanie" [Johna]?

PAUL: Cóż... tak, tak.

MONTY: Mamy też George'a Harrisona.

GEORGE: Witam.

MONTY: Witam. Jakie jest twoje zadanie?

GEORGE: Eee, gitara prowadząca i coś w rodzaju śpiewania.

MONTY: Czy gra na gitarze prowadzącej oznacza, że jesteś liderem grupy, czy...?

GEORGE: Nie, nie. Po prostu... Wie pan, ta druga gitara to rytm. No wie pan, takie "czynk, czynk, czynk".

PAUL: On jest gitarzystą solowym, rozumie pan. A John jest tak naprawdę liderem grupy.

MONTY: A tam w tle, i również w tle zespołu, robiący dużo hałasu, jest Ringo Starr.

RINGO: Cześć.

MONTY: Jesteś nowy w zespole, prawda Ringo?

RINGO: Tak, od dziewięciu tygodni.

MONTY: Brałeś udział w nagraniu „Love Me Do”?

RINGO: Tak, jestem na tej płycie. Jestem na tym krążku.

(grupa chichocze)

RINGO: (komicznym głosem) To jest na płycie, wie pan co?

MONTY: A teraz...

RINGO: Jestem perkusistą!

(śmiech)

MONTY: Co to za broń zaczepna, którą tam masz? To twoje pałeczki?

RINGO: Cóż, to... para pałeczek, które znalazłem. Właśnie je kupiłem, wie pan, bo wyjeżdżamy.

MONTY: Skoro mówisz, że wyjeżdżacie, to prowadzi nas do kolejnego pytania. Dokąd się wybieracie?

RINGO: Do Niemiec. Do Hamburga. Na dwa tygodnie.

MONTY: Macie tam stałe, wspaniałe kontrakty, prawda?

RINGO: Cóż, chłopcy byli tam już sporo razy. Ja też tam byłem z innymi zespołami, ale to mój pierwszy raz z Beatlesami.

MONTY: Paul, powiedz nam. Jak załatwiliście sobie granie w Niemczech?

PAUL: Cóż, wszystko dzięki staremu agentowi.

(śmiech)

PAUL: (chichocze) Najpierw pojechaliśmy tam dla faceta, który był naszym menedżerem, pana Allana Williamsa z Jacaranda Club w Liverpoolu. On znalazł te występy, więc pojechaliśmy, a potem już poszliśmy na własny...

JOHN: ...rachunek.

PAUL: ...rachunek... (śmieje się)

JOHN: ...jak to się mówi.

PAUL: Jak to się mówi, wie pan. I tak od tamtej pory jeździmy tam i z powrotem, tam i z powrotem.

MONTY: (zdziwiony) W ogóle nie jesteście zajęci?

PAUL: Cóż, właściwie to tak. Jesteśmy. Mamy straszne urwanie głowy.

(śmiech)

MONTY: George, wychowałeś się w Liverpoolu?

GEORGE: Tak. Jak do tej pory, tak.

MONTY: Gdzie dokładnie?

GEORGE: Cóż, urodzony w Wavertree, wychowany w Wavertree i Speke... tam, gdzie są samoloty, wie pan.

MONTY: Więc wszyscy jesteście "typami z Liverpoolu"?

RINGO: Tak.

JOHN: Eee... typami, tak.

PAUL: O tak.

RINGO: Paul jest "typowany" na Liverpool.

MONTY: Powiedziano mi, że byłeś w tej samej klasie co młody Ron Wycherley...

RINGO: Ronald. Tak.

MONTY: ...obecnie znany jako Billy Fury.

RINGO: W St Silas.

MONTY: Gdzie?

RINGO: W St Silas.

JOHN: Naprawdę?

RINGO: To nie było Dingle Bay, jak napisaliście w "Musical Express".

PAUL: Nie, to był błąd. Szkoła St Silas.

MONTY: A teraz chciałbym przedstawić młodego didżeja. Nazywa się Malcolm Threadgill, ma 16 lat i na pewno chciałby zadać kilka pytań z punktu widzenia nastolatków.

MALCOLM: Rozumiem, że nagrywaliście już wcześniej dla niemieckiej wytwórni.

PAUL: Tak.

MALCOLM: Jakie to były nagrania?

PAUL: Cóż, tak naprawdę... Najpierw nagraliśmy płytę z gościem, który nazywał się Tony Sheridan. Pracowaliśmy w klubie "The Top Ten Club" w Hamburgu. Nagraliśmy z nim płytę "My Bonnie", która dotarła do piątego miejsca na niemieckiej liście przebojów.

JOHN: Ach tung!

PAUL: (chichocze) Ale tutaj nic się z nią nie stało. To nie była zbyt dobra płyta, ale Niemcom musiała się podobać. Zrobiliśmy też utwór instrumentalny, który został wydany we Francji na EP-ce Tony'ego Sheridana, a który George i John sami napisali. Ten się tu nie ukazał. Była jedna kopia. I tyle. Nic z tego nie wyszło.

MALCOLM: Sami skomponowaliście "P.S. I Love You" i "Love Me Do", prawda? Kto z was zajmuje się komponowaniem?

PAUL: Cóż, robimy to John i ja. Piszemy piosenki razem. Podpisaliśmy kontrakty i tak dalej, żeby teraz, jeśli...

JOHN: Mamy równe udziały.

PAUL: Tak, równe udziały w tantiemach i w ogóle, więc tak naprawdę obaj piszemy większość materiału. George, jak mówiliśmy, napisał ten utwór instrumentalny. Ale głównie to John i ja. Napisaliśmy razem ze sto piosenek, ale połowy z nich nie używamy. Po prostu przearanżowaliśmy "Love Me Do" i "P.S. I Love You", zagraliśmy je ludziom z wytwórni i chyba im się spodobało. Więc to nagraliśmy.

MALCOLM: Czy są jeszcze jakieś wasze kompozycje, które zamierzacie nagrać?

JOHN: Cóż, nagraliśmy jeszcze jedną naszą piosenkę, kiedy tam byliśmy, ale nie była wystarczająco dopracowana. Więc, wie pan, zabierzemy ją tam następnym razem i zobaczymy, co o niej pomyślą.

(długa pauza)

JOHN: (żartobliwie) Cóż... to wszystko z MOJEJ strony!

(śmiech)

MONTY: Chciałbym was jeszcze zapytać – nagrywamy to w Hume Hall, w Port Sunlight – czy ktoś z was bywał po tej stronie, zanim staliście się sławni, że tak powiem? Znacie tę okolicę?

PAUL: Cóż, graliśmy tu... Nie wiem, co ma pan na myśli mówiąc "sławni".

(śmiech)

PAUL: Jeśli bycie sławnym oznacza bycie na liście przebojów, to byliśmy tu... jakieś dwa miesiące temu. Byliśmy tu dwa razy, prawda?

JOHN: Ja mam tu krewnych. W Rockferry.

MONTY: Naprawdę?

JOHN: Tak. Po obu stronach rzeki, wie pan.

PAUL: Tak, ja mam krewnego w Clorton Village, przy Upton Road.

RINGO: (żartobliwie) A ja mam przyjaciela w Birkenhead!

(śmiech)

MONTY: Chciałbym mieć.

GEORGE: (żartobliwie) A ja znam człowieka w Chester!

(śmiech)

MONTY: To bardzo niebezpieczne stwierdzenie. Jest tam szpital psychiatryczny, kolego. Jest tu też Peter Smethurst i wygląda, jakby palił się do zadania pytania.

PETER: Jest tylko jedno pytanie, które chciałbym zadać. Jestem pewien, że to pytanie zadają sobie wszyscy. Chciałbym poznać wasze wrażenia po pierwszym występie w telewizji.

PAUL: Cóż, co dziwne, myśleliśmy, że będziemy strasznie zdenerwowani. Wszyscy mówili: "Kiedy zobaczycie kamery, nagle zdacie sobie sprawę, że patrzą na was dwa miliony ludzi", bo faktycznie dwa miliony oglądały ten program "People And Places", w którym byliśmy... tak słyszeliśmy później. Ale, co dziwne, nie dotarło to do nas. W ogóle o tym nie myśleliśmy. O wiele łatwiej było wystąpić w telewizji niż w radiu (na żywo). Było trochę łatwiej niż w radiu, ponieważ podczas audycji radiowej mieliśmy pełną publiczność.

MONTY: A czy teraz, robiąc to, czujecie się zdenerwowani?

(śmiech)

PAUL: (żartobliwie) Tak, tak.

MONTY: W szpitalu Cleaver poproszono o pewną płytę z Parlophone – o tę z pierwszej strony. Może sami Beatlesi powiedzą im, co to będzie.

PAUL: Tak. Myślę, że to będzie "Love Me Do".

JOHN: Parlophone R4949.

(śmiech)

PAUL: "Love Me Do".

MONTY: A jestem pewien, że dla nich odpowiedzią jest P.S. Kocham cię!

PAUL: Tak.

Wywiad po angielsku

MONTY: It's a very great pleasure for us this evening to say hello to an up-and-coming Merseyside group, The Beatles. I know their names, and I'm going to try and put faces to them. Now, you're John Lennon, aren't you?"

JOHN: "Yes, that's right." |

MONTY: "What do you do in the group, John?"

JOHN: "I play harmonica, rhythm guitar, and vocal. That's what they call it."

MONTY: "Then, there's Paul McCartney. That's you?"

PAUL: "Yeah, that's me. Yeah."

MONTY: "And what do you do?"

PAUL: "Play bass guitar and uhh, sing? ...I think! That's what they say."

MONTY: "That's quite apart from being vocal?"

PAUL: "Well... yes, yes."

MONTY: "Then there's George Harrison."

GEORGE: "How d'you do."

MONTY: "How d'you do. What's your job?"

GEORGE: "Uhh, lead guitar and sort of singing."

MONTY: "By playing lead guitar does that mean that you're sort of leader of the group or are you...?"

GEORGE: "No, no. Just... Well you see, the other guitar is the rhythm. Ching, ching, ching, you see."

PAUL: "He's solo guitar, you see. John is in fact the leader of the group."

MONTY: "And over in the background, here, and also in the background of the group making alot of noise is Ringo Starr."

RINGO: "Hello."

MONTY: "You're new to the group, aren't you Ringo?"

RINGO: "Yes, umm, nine weeks now."

MONTY: "Were you in on the act when the recording was made of 'Love Me Do'?"

RINGO: "Yes, I'm on the record. I'm on the disc."

(the group giggles)

RINGO: (comic voice) "It's down on record, you know?"

MONTY: "Now, umm..."

RINGO: "I'm the drummer!"

(laughter)

MONTY: "What's that offensive weapon you've got there? Those are your drumsticks?"

RINGO: "Well, it's umm... just a pair of sticks I found. I just bought 'em, you know, 'cuz we're going away."

MONTY: "When you say you're going away, that leads us on to another question now. Where are you going?"

RINGO: "Germany. Hamburg. For two weeks."

MONTY: "You have standing and great engagements over there, haven't you?"

RINGO: "Well, the boys have been there quite alot, you know. And I've been there with other groups, but this is the first time I've been there with the Beatles."

MONTY: "Paul, tell us. How do you get in on the act in Germany?"

PAUL: "Well, it was all through an old agent."

(laughter)

PAUL: (chuckles) "We first went there for a fella who used to manage us, and Mr. Allan Williams of the Jacaranda Club in Liverpool. And he found the engagements so we sort of went there, and then went under our own..."

JOHN: "Steam."

PAUL: "Steam... (laughs)

JOHN: "...as they say."

PAUL: "As they say, afterwards, you know. And we've just been going backwards and forwards and backwards and forwards."

MONTY: (surprised) "You're not busy at all?"

PAUL: "Well yes, actually. Yes. It's been left-leg in all the war."

(laughter)

MONTY: "George, were you brought up in Liverpool?"

GEORGE: "Yes. So far, yes."

MONTY: "Whereabouts?"

GEORGE: "Well, born in Wavertree, and bred in Wavertree and Speke-- where the airplanes are, you know."

MONTY: "Are you all 'Liverpool types,' then?"

RINGO: "Yes."

JOHN: "Uhh... types, yes."

PAUL: "Oh yeah."

RINGO: "Liverpool-typed Paul, there."

MONTY: "Now, I'm told that you were actually in the same form as young Ron Wycherley..."

RINGO: "Ronald. Yes."

MONTY: "...now Billy Fury."

RINGO: "In St Silas."

MONTY: "In which?"

RINGO: "St Silas."

JOHN: "Really?"

RINGO: "It wasn't Dingle Bay like you said in the Musical Express."

PAUL: "No, that was wrong. St Silas school."

MONTY: "Now I'd like to introduce a young disc jockey. His name is Malcolm Threadgill, he's 16-years old, and I'm sure he'd like to ask some questions from the teenage point of view."

MALCOLM: "I understand you've made other recordings before on a German label."

PAUL: "Yeah."

MALCOLM: "What ones were they?"

PAUL: "Well, we didn't make... First of all we made a recording with a fella called Tony Sheridan. We were working in a club called 'The Top Ten Club' in Hamburg. And we made a recording with him called, 'My Bonnie,' which got to number five in the German Hit Parade."

JOHN: "Ach tung!"

PAUL: (giggles) "But it didn't do a thing over here, you know. It wasn't a very good record, but the Germans must've liked it a bit. And we did an instrumental which was released in France on an EP of Tony Sheridan's, which George and John wrote themselves. That wasn't released here. It got one copy. That's all, you know. It didn't do anything."

MALCOLM: "You composed 'P.S. I Love You' and 'Love Me Do' yourself, didn't you? Who does the composing between you?"

PAUL: "Well, it's John and I. We write the songs between us. It's, you know... We've sort of signed contracts and things to say, that now if we..."

JOHN: "It's equal shares."

PAUL: "Yeah, equal shares and royalties and things, so that really we just both write most of the stuff. George did write this instrumental, as we say. But mainly it's John and I. We've written over about a hundred songs but we don't use half of them, you know. We just happened to sort of rearrange 'Love Me Do' and played it to the recording people, and 'P.S. I Love You,' and uhh, they seemed to quite like it. So that's what we recorded."

MALCOLM: "Is there anymore of your own compositions you intend to record?"

JOHN: "Well, we did record another song of our own when we were down there, but it wasn't finished enough. So, you know, we'll take it back next time and see how they like it then."

(long pause)

JOHN: (jokingly) "Well... that's all from MY end!"

(laughter)

MONTY: "I would like to just ask you-- and we're recording this at Hume Hall, Port Sunlight-- Did any of you come over to this side before you became famous, as it were? Do you know this district?"

PAUL: "Well, we played here, uhh... I don't know what you mean by famous, you know.

(laughter)

PAUL: "If being famous is being in the Hit Parade, we've been over here-- we were here about two months ago. Been here twice, haven't we?"

JOHN: "I've got relations here. Rockferry."

MONTY: "Have you?"

JOHN: "Yes. Oh, all sides of the water, you know."

PAUL: "Yeah, I've got a relation in Clorton Village-- Upton Road."

RINGO: (jokingly) "I've got a friend in Birkenhead!"

(laughter)

MONTY: "I wish I had."

GEORGE: (jokingly) "I know a man in Chester!"

(laughter)

MONTY: "Now, that's a very dangerous thing to say. There's a mental home there, mate. Peter Smethurst is here as well, and he looks like he is bursting with a question."

PETER: "There is just one question I'd like to ask. I'm sure it's the question everyone's asking. I'd like your impressions on your first appearence on television."

PAUL: "Well, strangely enough, we thought we were gonna be dead nervous. And everyone said, 'You suddenly, when you see the cameras, you realize that there are two million people watching,' because there were two million watching that 'People And Places' that we did... we heard afterwards. But, strangely enough, it didn't come to us. We didn't think at all about that. And it was much easier doing the television than it was doing the (live musical performance) radio. It's still nerve-wracking, but it was a bit easier than doing radio because there was a full audience for the radio broadcast."

MONTY: "Do you find it nerve-wracking doing this now?"

(laughter)

PAUL: (jokingly) "Yeah, yeah."

MONTY: "Over at Cleaver Hospital, a certain record on Parlophone-- the top side has been requested. So perhaps the Beatles themselves would like to tell them what it's going to be."

PAUL: "Yeah. Well, I think it's gonna be 'Love Me Do.'"

JOHN: "Parlophone R4949."

(laughter)

PAUL: "'Love Me Do.'"

MONTY: "And I'm sure, for them, the answer is P.S. I love you!"

PAUL: "Yeah."