The Beatles Polska. Info.

Emisja programu telewizyjnego "The Music Of Lennon & McCartney"

1965-12-16,  autor: kasia  
[...powrót do newsów]

W brytyjskiej telewizji wyświetlono specjalny program poświęcony twórczości dwóch Beatlesów: „The Music Of Lennon & McCartney”.

Gospodarzami show byli John Lennon i Paul McCartney. Odcinek nagrywano przez dwa dni – 1 i 2 listopada.

W programie wystąpiły następujące gwiazdy:
The Beatles, Cilla Black, Peter and Gordon, Lulu, Henry Mancini, Esther Phillips, Fritz Spiegl, Billy J Kramer and the Dakotas, Alan Haven, Marianne Faithfull, the George Martin Orchestra, Dick Rivers i Peter Sellers.

Paul (Anthology): W listopadzie nagraliśmy program telewizyjny „The Music Of Lennon and McCartney”. Miał to być wyraz wdzięczności dla gwiazd śpiewających piosenki, które napisaliśmy razem z Johnem. Pomysłodawcą był nasz kumpel, reżyser Johnny Hamp. (Znaliśmy wielu ludzi z jego stacji Granada, bo dla niej zrobiliśmy nasz pierwszy program TV. Studia Granady znajdowały się pół godziny jazdy od Liverpoolu, więc mieliśmy do nich blisko).

Nie byliśmy tak bardzo zainteresowani, ale Johnny – naprawdę miły koleś – bardzo nas namawiał i postanowiliśmy zrobić to dla niego. Powiedział, że Cilla Black, nasza stara znajoma, zaśpiewa jedną z piosenek. Henry Mancini miał być kolejnym z wykonawców. Fakt, że ktoś tak dobry jak z Henry zagra jeden z naszych utworów, uznaliśmy za wielki zaszczyt i w tej sytuacji nie mogliśmy odrzucić propozycji wzięcia udziału w takim koncercie.

Spotkanie z Henrym Mancinim było świetne, bo jak większość ludzi uwielbialiśmy jego „Moon River”. Ten wers – „Mój przyjaciel huckleberry” wziął nas na dobre. Po „Breakfast at Tiffany’s” on był naszym idolem.

W programie wystąpił także Fritz Spiegl. Wykonał barokową wersję jednego z naszych utworów. Wówczas sporo osób robiło ten numer – zakładali białe peruki i udawali, że są barokowym kwartetem smyczkowym. Barok and Roll! Fritza poznaliśmy podczas przyjęcia kilka lat wcześniej i wiąże się z tym ciekawa historia.

John był wtedy w college’u plastycznym, a wówczas prywatki organizowali jedynie uczniowie college’u plastycznego. (Nasz szkoła nie robiła prywatek, po szkole wracało się do domu). Pamiętam, że ta prywatka odbywała się w domu nauczyciela Johna. Dla mnie i George’a to było bardzo przemądrzałe towarzystwo, dlatego udawaliśmy, że wiemy o co chodzi. Liverpool Philharmonic Orchestra akurat zakończyła swój koncert i na prywatkę przyszło kilku jej muzyków w strojach, w których grali. Wydawali się nam trochę sztywni. Udawaliśmy, że jesteśmy tak dzicy jak to możliwe, a tu pojawił się facet i był nim Fritz Spiegl. Gdy zakładał płytę na gramofon – „Węgierską rapsodię” Liszta, George podszedł do niego i zapytał „Hej, Geraldo, masz coś z Elvisa?”. Fritza to nie rozbawiło.

W tym programie był także Peter Sellers. Nie znałem go za dobrze. (Ringo go poznał. Ringo przyjaźnił się trochę bardziej z ludźmi z showbiznesu. Był na kolacji z Marlonem Brando, Richardem Burtonem i Elizabeth Taylor – potrafił sobie z nimi poradzić). Poznałem Petera nieco później. Był bardzo miłym facetem, dosyć skomplikowanym wewnętrznie i jak większość muzyków marzył o tym, by być muzykiem. Jeśli dobrze pamiętam, był perkusistą i w czasie koncertu bardzo zabawnie udawał Larry’ego Oliviera śpiewającego „A Hard Day’s Night”.

No i była jeszcze Ella Fitzgerald. Ona była naszym przeciwieństwem. To, że Ella Fitzgerald zaśpiewała „Can’t Buy Me Love” było dla nas kolejnym zaszczytem. Od lat byłem jej fanem, miała taki świetny głos.

Przed programem Johnny Hamp zapytał nas, czy mamy jakiegoś ulubionego artystę, który śpiewa własną wersję piosenki Lennona i McCartneya. Moją wielką faworytką była Esther Phillips. Zmieniła „And I Love Her” na „And I Love Him” i zrobiła z tego świetny numer. Wtedy słuchaliśmy głównie czarnych amerykańskich artystów nagrywających dla wytwórni Stax i Motown. Uwielbialiśmy czarnych artystów i największym wyróżnieniem było dla nas to, że ktoś mający – naszym zdaniem – prawdziwy głos, śpiewał nasze piosenki (wiadomo, że my śpiewaliśmy ich numery). Tak rozpływałem się do Johnny’ego nad talentem Esther Phillips, że ściągnął ją do programu.