The Beatles Polska. Info.

W Anglii ukazuje się LP Help!

1965-08-06,  autor: joryk  
[...powrót do newsów]

W Anglii ukazuje się piąta płyta Beatlesów - Help!

Strona pierwsza (filmowa):
*1. Help! (Lennon)
*2. The Night Before (McCartney)
*3. You've Got to Hide Your Love Away (Lennon)
*4. I Need You (Harrison)
*5. Another Girl (McCartney)
*6. You're Going to Lose That Girl (Lennon)
*7. Ticket to Ride (Lennon)

Strona druga:
1. "Act Naturally" (Morrison/Russell)
2. It's Only Love (Lennon)
3. You Like Me Too Much (Harrison)
4. Tell Me What You See (McCartney)
5. I've Just Seen a Face (McCartney)
6. "Yesterday" (McCartney)
7. "Dizzy Miss Lizzy" (Williams)

Na Forum Dyskusyjnym wybieramy najlepsze utwory z płyty. Prowadzi Help!

Płyta odniosła sukces komercyjny ...ale - o dziwo - nie była najlepiej sprzedającym się albumem 1965 roku. Zajrzyjmy na listy sprzedaży:
1. The Beatles - Rubber Soul
2. The Beatles - Help!
3. Bob Dylan - Highway 61 Revisited
4. Richard Rodgers - The Sound Of Music
5. The Beatles - Beatles For Sale
6. Bob Dylan - Bringing It All Back Home
7. Disney - Mary Poppins
8. Otis Redding - Otis Blue
9. The Rolling Stones - Out Of Our Heads
10. The Beatles - Beatles '65

Recenzja Teraz Rock Kolekcja (2012), Paweł Brzykcy: Ocena 4/5

Okładka zachęcająca do przypomnienia sobie, co to był alfabet semaforowy, skrywa płytę będącą po części soundtrackiem drugiego filmu z Beatlesami. Jeśli chodzi o utwory wykorzystane i niewykorzystane w filmie, układ jest podobny jak na "A Hard Day's Night".

"Help!" to jednak longplay bardziej nierówny - zarówno pod względem kompozycji, jak i produkcji. Chodzi o to, że trafiają się brzmienia już dziś archaiczne (gitara w "Another Girl" czy w przeróbce rock'n'rollowego "Dizzy Miss Lizzy" - pamiętajmy jednak, że płyta jest z 1965 roku!), podczas gdy większość wcale się jednak nie zestarzała.

Przykładem dziarski numer Lennona w stylu...Boba Dylana, "You've Got To Hide Your Love Away", z fletem i gitarą akustyczną, czy "Ticket To Ride", zasłużenie wielki przebój, z fajnie zakombinowaną rytmiką. Przeciętne fragmenty to cudzes w stylu country śpiewany przez Starra, "Act Naturally", również country'ujący: "I've Just Seen A Face" i łagodny, z jakby westernowym brzmieniem gitary "It's Only Love". Ciekawiej jest w "The Night Before" i "You Like Me Too Much", z wykorzystaniem fortepianu elektrycznego - także w instrumentalnym dialogu - oraz w "I Need You" (tak jak poprzedni to numer Harrisona; prosta lecz fajna zagrywka gitary spełnia zadanie riffu) i "Tell Me What You See" (tekst refrenu banalny, ale instrumentalne niuanse, tak jak zresztą w innych utworach, wskazują na rozwój grypy).

No to teraz o kompozycjach genialnych. Tytułowa - zadziorna, rozpędzona, z rewelacyjnie prowadzonymi wielogłosami. Lennonowski sygnał, że nawet będąc Beatlesem można wpadać w psychiczny dół. I "Yesterday" McCartneya. Popowy utwór wszech czasów według MTV i Rolling Stone'a. Cudnie nastrojowy, pięknie smutny, zaaranżowany na gitarę i kwartet smyczkowy (poza Paulem nie udziela się tu żaden inny członek grupy), znany chyba przez każdego. Podmiot lyriczny wyraża tęsknotę za tym, jak czuł się, zanim ona odeszła. Hm... To bodaj najbardziej spektakularny przykład, jak w muzyce zwykłe słowa potrafią stać się najwspanialszą poezją świata.

Kilka słów o płycie ze strony oficjalnej The_Beatles:

Wydany 6 sierpnia 1965 roku, osiem miesięcy po „Beatles For Sale”, album „Help!” zaczął być nagrywany na dobre w połowie lutego, zaledwie miesiąc po tym, jak zespół zakończył serię występów „Another Beatles Christmas Show” w londyńskim Hammersmith Odeon. W ciągu kilku dni od ostatniej lutowej sesji nagraniowej, Beatlesi wyruszyli na Bahamy, by kręcić sceny do filmu, który, podobnie jak „A Hard Day's Night”, reżyserował Richard Lester.

Z Bahamów Beatlesi udali się na wschód, do Obertauern w Austrii, a następnie wrócili do Wielkiej Brytanii na dalsze zdjęcia. Nowy singiel, „Ticket To Ride”, został wydany 9 kwietnia i wymagał promocji, w związku z czym od końca marca do połowy kwietnia odbyły się różne występy telewizyjne, a także występ na koncercie laureatów plebiscytu NME. Wszystkie te wydarzenia miały miejsce w przerwach między kolejnymi dniami zdjęciowymi, które z przerwami trwały do połowy czerwca. W tym czasie Beatlesi wrócili do Abbey Road, aby ukończyć materiał na stronę albumu, która nie zawierała ścieżki dźwiękowej. 12 czerwca 1965 roku ogłoszono, że Beatlesi zostali odznaczeni Orderami Imperium Brytyjskiego (MBE) na liście odznaczeń urodzinowych Królowej – było to wyróżnienie, którego nigdy wcześniej nie przyznano młodym gwiazdom popu.

Podobnie jak „A Hard Day's Night”, „Help!” na pierwszej stronie zawierał piosenki z filmu, podczas gdy druga strona była poświęcona innym nowym nagraniom, w tym dwóm coverom. W przeciwieństwie do „A Hard Day's Night”, dwa single wydane przed albumem i równocześnie z nim miały ekskluzywne strony B. Album „Help!” oznaczał również powrót George'a Harrisona jako kompozytora. George umieścił po jednej swojej piosence na każdej stronie albumu.

Przyciągająca wzrok okładka albumu przedstawia Beatlesów wykonujących sygnały semaforowe, które jednak nie układają się w słowo „Help!”.

Album natychmiast trafił na pierwsze miejsce brytyjskich list przebojów, pozostając tam przez dziewięć z 37 tygodni spędzonych w Top Twenty.

W USA sprawy po raz kolejny miały się inaczej. Wydano tam osobny album ze ścieżką dźwiękową, który zawierał wszystkie piosenki z pierwszej strony brytyjskiego albumu oraz sześć utworów instrumentalnych skomponowanych przez Kena Thorne'a. Zaowocowało to kolejnym albumem nr 1 w USA, który utrzymał się na szczycie przez dziewięć tygodni, a jego całkowita obecność na liście przebojów wyniosła 42 tygodnie. Pozostałe utwory niezwiązane z filmem zostały rozproszone na trzech różnych albumach w Stanach Zjednoczonych. Najsłynniejszy z nich, „Yesterday”, został również wydany jako singiel we wrześniu, by później dotrzeć na pierwsze miejsce i pozostać tam przez cztery tygodnie.