The Beatles Polska. Info.

W Anglii ukazuje się płyta Johna Lennona - Mind Games

1973-11-16,  autor: joryk  
[...powrót do newsów]

W Anglii ukazuje się płyta Johna Lennona - Mind Games.

Latem 1973 roku John miał już trochę dość Yoko Ono. Ustalono, że para przez rok zamieszka oddzielnie, a po tym czasie spotka się i podejmie decyzję o ewentualnym dalszym życiu.
Uwolniony od Yoko John szybko, bo w niespełna miesiąc, nagrał płytę. Wydawnictwo praktycznie pozbawione było zaangażowania politycznego. "Zrobiłem dla Yoko i dla sprawy pokoju wystarczająco dużo - oświadczył Lennon - teraz mam ochotę zrobić coś dla fanów muzyki." Nie można być jednak tak do końca pewnym intencji Lennona, bo w tym czasie walczył z administracją Nixona o prawo stałego pobytu w USA. Każdy rodzaj zaangażowania politycznego mógł mu w tym przeszkodzić. Być może więc uznał, że przystopuje trochę z politycznym awanturnictwem i da się polubić urzędnikom.

Beatles zmienił środowisko. W nagraniu płyty nie brał udziału Phill Spector. Bardzo ograniczony był udział Yoko Ono. Zamiast tego Lennon (za namową Yoko) zatrudnił asystentkę May Pang oraz muzyków: gitarzystę Davida Spinozzę, perkusistę sesyjnego Jima Keltnera oraz chór Something Different.

Na okładce płyty widać małą postać Lennona, który symbolicznie odchodzi od Yoko Ono (na drugiej stronie płyty John jest dalej od Yoko niz na pierwszej). Twarz Yoko jest wielka, jak góra. Symbolizuje to dominację Yoko w związku z Johnem oraz jej przemożny wpływ na jego życie.

Po nagraniu płyty Lennon z nową asystentką wyjechali do Los Angeles, gdzie mieszkali wspólnie półtora roku. Pobyt ten był cały czas nadzorowany przez Yoko. Żona Beatlesa dzwoniła codziennie, a czasami kilka razy dziennie. Relacje z Yoko może się trochę rozluźniły ale nie wydaje się, żeby Lennon chciał je zrywać. Na płycie znalazło się kilka utworów poświęconych żonie: "Aisumasen (I'm Sorry)", "One Day (At a Time)", "Out the Blue".

Album odniósł średni sukces. W Stanach był 9 a w Anglii dotarł do 13 miejsca. To dużo, zważywszy na porażkę poprzedniej płyty, ale mało, zważywszy na potencjał Lennona. Magazyn Rolling Stone, zawsze bardzo przyjazny Lennonom, pisze "Album pokazuje kolejnego, bardzo ważnego twórcę lat sześćdziesiątych, zagubionego w latach siedemdziesiątych." Inni wręcz znęcają się nad Beatlesem: wydumany świat Nutopii, proste następstwa akordów i zaledwie dwa kawałki, które dają się słuchać.

Nie chodzi o to, że płyta jest zła, bo nie jest. W sumie jest jedną z bardziej przyzwoitych w solowej karierze muzyka. Chodzi tylko o to, że nie jest na miarę Lennona. Świetny jest utwór tytułowy, który pochodzi z beatlesowskiej sesji Get Back i który Lennon dokończył dopiero teraz.

1. "Mind Games" – 4:13
2. "Tight A$" – 3:37
3. "Aisumasen (I'm Sorry)" – 4:44
4. "One Day (at a Time)" – 3:09
5. "Bring on the Lucie (Freeda People)" – 4:12
6. "Nutopian International Anthem" (John Lennon/Yoko Ono) – 0:03 (hymn koncepcyjnego państwa Nutopia, utworzonego przez Lennona i Ono, który był trzema sekundami symbolicznej ciszy)
7. "Intuition" – 3:08
8. "Out the Blue" – 3:23
9. "Only People" – 3:23
10. "I Know (I Know)" – 3:49
11. "You Are Here" – 4:08
12. "Meat City" – 2:45

* John Lennon – lead, harmony and backing vocals; rhythm, slide and acoustic guitars; clavichord; percussion
* Ken Ascher – piano, Hammond organ, Mellotron
* David Spinozza – lead guitar
* Gordon Edwards – bass
* Jim Keltner – drums
* Rick Marotta – drums on "Bring on the Lucie" and "Meat City" (with Keltner)
* Michael Brecker – saxophone
* Sneaky Pete Kleinow – pedal steel guitar
* Something Different – backing vocals
* Roy Cicala, Dan Barbiero – engineers
* Tom Rabstanek – mastering