The Beatles Polska. Info.

John Lennon i Yoko Ono w telewizyjnym programie "Parkinson"

1971-07-17,  autor: kasia  
[...powrót do newsów]

John Lennon i Yoko Ono występują gościnnie w programie telewizyjnym BBC1 pt. „Parkinson”, którego gospodarzem jest właśnie Michael Parkinson. Lennonowie zastrzegają z prowadzącym, że jeśli użyje on nazwy The Beatles, to pozostałą część wywiadu będzie musiał przeprowadzić z głową w czarnej torbie.
Michael zaczyna wywiad od stwierdzenia, że książka Yoko „Grapefruit” jest dla niego niezrozumiała. Głównym tematem pierwszej części wywiadu jest sztuka Yoko Ono i jej ostatnie filmy.

Parkinson: Stworzyliście film o musze chodzącej po ludzkim ciele, słynny już „Bottoms”, a także film opowiadający historię twojego penisa, nieprawda John?


John: Prawdę powiedziawszy był to tylko żart. Zrobiłem film zatytułowany „Self Portrait”, a w tamtym okresie trochę mi odbijało.

Yoko czyta fragmenty z jej książki, następnie Michael pyta o alienację pary w Anglii.

John: Prawdę mówiąc, prasa brytyjska nazwała ją brzydką. Osobiście nigdy nie powiedziałbym tego o żadnej kobiecie czy mężczyźnie, nawet jeśli ta osoba byłaby rzeczywiście nie najpiękniejsza. Normalnie w gazetach nie pisze się takich rzeczy. Nie jest brzydka, a nawet jeśli by była, nikt nie powinien być tak chamski! Żeby być grzecznym, dziennikarze nawet o najbrzydszych osobach, piszą, że są „atrakcyjne”....

Parkinson: Ostatnio pojawił się dla niektórych kolejny powód, żeby cię nie lubić, a to za sprawą gazet piszących, że jesteś kobietą, która zniszczyła Beatlesów”.

John (wtrącając się): Ale to przecież nieprawda! Posłuchaj ludzie na ulicach i dzieciaki nie darzą nas antypatią...To media. Mówię ci, kiedy idziemy ulicą, zdarza się, że machają do nas kierowcy ciężarówek. „Cześć John, cześć Yoko” i tego typu numery, a ja sądzę ludzi właśnie po tego typu zachowaniach. Również moje płyty wciąż nieźle się sprzedają. Jej zresztą także.

Parkinson: Czy obecność Yoko wprowadziła do zespołu jakieś napięcia?
John: Napięcia były już wcześniej...pojawiły się zaraz po śmierci Briana.

Po tych słowach Lennon nakazuje prowadzącemu nałożyć na głowę czarną torbę.

Dlaczego chcesz, bym miał ją na głowie, John? - pyta dociekliwie Michael.

Bo kiedy już ją założysz, będziemy się całkowicie komunikować. Zrobisz to więc? Jeśli tak, to porozmawiamy o Beatlesach. - odpowiada John.

Parkinson zgadza się, po czym po chwili oklasków, wywiad jest przeprowadzony dalej, a Michael ma na głowie czarną torbę.

John: Wyobraź sobie, że jakiś kolorowy, niech to będzie murzyn, znalazł sobie pracę, albo, że wszyscy pracujący w BBC musieli mieć na głowach torby. Nie wiedzieliby wówczas jakiego koloru skórę mają ich rozmówcy, więc nie byłoby na początku żadnych uprzedzeń.
Parkinson (dyszący z braku powietrza): Wszyscy by powyzdychali, bo w środku jest okropnie gorąco.

Tematem dalszej rozmowy są Beatlesi, John mruczy pod nosem: Wielka mi rzecz.

Parkinson: Dlaczego przestaliście więc działać? Jakie były prawdziwe przyczyny?

Yoko (wtrącając się): Beatlesi to czterech, niezwykle utalentowanych, młodych facetów i w dodatku czterech bardzo silnych facetów, więc nie sądzę, bym odważyła się próbować ich poróżniać.

John: Sami się poróżniliśmy, wiesz?

Parkinson słysząc, że John i Yoko Ono zapalają papierosy, wykrzykuje: Ja też palę!

John: Kiedy mieliśmy 28 czy 29 lat, zaczęliśmy się zastanawiać nad swoimi celami. Dokonaliśmy tego! Rozwijaliśmy swoje talenty, a George zaczął pisać więcej własnych utworów. Miał jednak szczęście, jeśli udało mu się zamieścić na albumie którykolwiek z nich. Rozrastały się nasze osobowości. W ramach Beatlesów były jednak trochę skrępowane. Mówiąc między nami, obecnie sprzedajemy dziesięć razy więcej albumów niż jako zespół. Indywidualnie więc, jeśli dodać wszystkie nasze osiągnięcia, są one o wiele znaczniejsze niż kiedy pracowaliśmy razem.

John pozwala Michaelowi zdjąć torbę z głowy.

Parkinson: Jak wygląda moja fryzura?

John: Wygląda całkiem dobrze.

Parkinson: Czym mogę udowodnić, że to nie peruka!

John: Nigdy nie chciałem, żeby (Beatlesi) ugładzali się nawzajem i robili jakieś comebacki. Kiedy miałem dwadzieścia lat, powiedziałem: „Kiedy będę miał trzydzieści lat, chcę dalej śpiewać ‘She Loves You’, jednak gdy w tym roku osiągnąłem ten wiek, wcale nie przymuszałem się do tej obietnicy. Wszystko stało się bardzo naturalnie. Już wcześniej zresztą domyślałem się, że być może mając trzydzieści lat wyrosnę z tego, i tak też się stało.

Wywiad kończy się występem Marion Montgomery, która przy pomocy Harry Stoneham Five, wykonuje wersję piosenki Johna Lennona pt. „Love”. John puszcza oko do piosenkarki i pokauje podniesiony kciuk.

Taśmy z odcinka nie są składowane w bibliotece medialnej BBC. Urywki programu można zobaczyć w filmie Lennona „Imagine” z 1972 roku, także w amerykańskim programie ABC TV pt. „Geraldo Riviera: Goodnight America” w 1973 roku, a później jako część filmu Warner Brothers „Imagine: John Lennon” z 1988 roku. Gaża w wysokości 100 funtów za udział w programie zostaje przelana (zgodnie z życzeniem Johna i Yoko) na konto „The Oz obscenity fund”. Jest to ostatni wywiad Johna dla którejkolwiek telewizji brytyjskiej.

(Opracowano na podstawie książki Keitha Badmana „The Beatles po rozpadzie, Tom1, 1970-1982).