Polski Serwis Informacyjny The Beatles

Postaram się podesłać Ci gazetki z serca "matki" czyli w lepszej rozdzielczości i jakości, oraz w grubszym trochę formacie. Wiem, że treść jest najważniejsza, lecz jeśli obok "majaczy" jakiejś słabej jakości obrazek, efekt całości może być średni.

Podoba mi się pomysł z grubszym papierem Robercie!

_________________
On nie ma duszy, mówisz...
Popatrz jeszcze raz
Psia dusza większa jest od psa
My mamy dusze kieszonkowe
Maleńka dusza, wielki człowiek
Psia dusza się nie mieści w psie
I kiedy się uśmiechasz do niej
Ona się huśta na ogonie

Dziękuję, że napisałaś. Trzeba iść do przodu, format i "kolory" bez zmian.

W miarę sprawnie to poszło, chociaż myślałem, że będę miał gorszy czas. Właśnie skończyłem, kolejny 137 numer gazetki NFC. W tym numerze po prawie 8 odcinkach pożegnaliśmy "Biały Album" (pierwszy odcinek listopad 2018 jeszcze przed koncertem Paula w Krakowie). Tradycyjnie dziękuję wszystkim za pomoc, motywację i poświęcony czas. Życzę wszystkim miłej i odkrywczej lektury.

A propos recenzji Yer Blue i "Good Night'': ''...utwór sam w sobie raczej bez rewelacji, myślę, że Ringo trochę go osłabia (z Johnem na wokalu na pewno nabrałby powagi...)

Jakiej powagi? Końca świata dla każdego? Obudźcie się? Szczypty poważnej psychodelii? Poważnego straszenia dzieci? Rewolucji do poduchy na dobranoc? (rozważania typu ''in albo out?) Więcej poważnego ciepła na dobranoc?

Jeszce jedno spostrzeżenie Yer Blue( nie tylko moje), tym razem o The Ballad of John and Yoko: ''... jest to rzadki przykład utworu Beatlesów, który dotąd mi się nie znudził''.

Wniosek? Większość się Tobie znudziła?

Normalnej. Takiej jaką mamy choćby w innej kołysance dla synka Johna - Beautiful Boy. Gdyby Good Night śpiewał John wydźwięk tych banalnych słów mógłby być bardziej wzruszający. Ringo ze swoim głosem, ze wsparciem disneyowego aranżu to jest cieplutka bułeczka



Znudziła i potrzebuję odpoczynku od tej muzyki, niektórych piosenek, nawet całych płyt nie słuchałem od lat. A Ty masz ciągle świeżość ze słuchania Beatlesów i nie robisz sobie przerw od słuchania ich muzyki?

_________________

The Ballad of John and Yoko jest jedną z NIELICZNYCH kompozycji, która się Tobie nie znudziła, a wyceniłeś na 8. To skąd ten cały wysyp ocen od 8 do 10?

Oczywiście, że robię. Jest tyle dobrej muzyki poza Beatlesami i innych hobbystycznych zajęć, ale żeby WIĘKSZOŚĆ mi się znudziła, to nie...

Zmęczenie materiału, że tak to ujmę nie ma nic do rzeczywistej jakości. Słuchanie przykładowo Let It Be czy Help! jest dla mnie dość męczące, ale są to utwory wybitne i moje znudzenie nimi nie wpływa na moją ich ocenę, tylko na częstotliwość słuchania. Ballada o Johnie i Yoko jest w bardzo wąskim gronie utworów, które mi się jeszcze nie przejadły (jest ich ok 20-30) i czasem nawet oddzielnie potrafię włączyć, ale nadal uważam, że to "tylko" bardzo dobry utwór, nie zasługujący na więcej jak na 8.
Już wszystko jasne?

_________________

Dobrze, że tym razem nie posłużyłeś się kolejnym tańcem słów jak czasami bywało...Wszystko jasne, chociaż do dzisiaj przypuszczałem, że wszystkie Twoje oceny są odzwierciedleniem ducha w momencie pisania. Rozumiem, że przy kolejnych ocenach poszczególnych utworów posługiwać się będziesz zastrzeżeniem: już mnie nudzi, ale rzeczywistość podpowiada ocenę 9. Wówczas wszystko będzie jasne i czytelne.

Zaczynamy z Abbey Road. Na początek cztery pierwsze utwory. I postarajmy się zdążyć na 26 września. Fajnie by było gdyby udało się wydać najnowszy numer gazetki w 50 rocznicę wydania albumu.

Nie ukrywam, że Abbey Road to moja ukochana płyta The Beatles. W książce Wielka rock encyklopedia, autor Wiesław Weiss we wstępie napisał m.in. ''Nie mam wątpliwości, że Wielka rock encyklopedia, tak jak i inne moje książki, nie powstałaby, gdybym przed laty nie włączył Trójki i nie usłyszał Piotra Kaczkowskiego zapowiadającego niezwykłą płytę niezwykłego zespołu - ''Abbey Road'' The Beatles...''

Pięknie napisane. To również moja ulubiona płyta, która według mnie nie ma słabszych "momentów", choć muzyka na niej zawarta jest tak różna. Niesamowite, że tak bardzo różni się od "Let it Be" choć obie powstawały w bliskim sobie czasie.

Zawsze byłem pełen podziwu dla tej piosenki. Dopóki znałem tylko wersję wydaną na płycie wydawało mi się, że Ringo błyszczy swoim wokalem. Pasuje idealnie do tej aranżacji. Cały utwór robi wrażenie jakby to nie był ten zespół tylko zabłąkana piosenka nagrana przez jakiegoś innego, starszego wykonawcy i to przed wojną Ale na tym albumie to normalne Trochę zmieniłem zdanie po zapoznaniu się z Antologią. Surowa wersja bez smyczków obnażyła jak wiele producent musiał przykryć... I doszedłem do wniosku, że w takiej wersji lepiej sprawdziłby się John. Przywołane przez Yer Blue skojarzenie z Beautiful Boy daje mi jeszcze więcej do myślenia.



Nie sformułowałbym tego tak drastycznie ale muszę przyznać, że piosenki z tego singla za każdym razem odkrywam na nowo... Całkiem porządne piosenki ukryte na Past Masters między dużo bardziej osłuchanymi przebojami - np. Don't Let Me Down słyszane w tylu wersjach. Ale najbardziej ten brak osłuchania dotyczy Old Brown Shoe.



Let It Be wydaje się wręcz odrzutem przy Abbey Road. Może dlatego, że w zamiarach miał to być tylko materiał do filmu lub koncertu a nie na prawdziwy album? Z drugiej strony odczuwam ogromną różnicę nastrojów - zawarte na Let It Be piosenki Paula - czyli utwór tytułowy oraz The Long And Winding Road są bardzo poważne i smutne, Two Of Us jest smętne, I Me Mine pogrzebowe. Cała reszta nie daje rady tego zrównoważyć.

_________________
you can boogie if you try

Dzięki Robertowi Hamulczykowi i jego rodzinie, kalendarzyki NFC przemierzają świat. Ciekawe czy rozpoznacie wszystkie miejsca?

Z okazji 15 lecia NFC (Nowosolskiego Fan Clubu) chciałbym dla każdego chętnego członka fan clubu wydrukować koszulki z logo. Koszulki mogą być czarne lub białe, do wyboru, dla kobiet i facetów.
Proszę by chętni podawali rozmiary koszulek oraz jaki kolor by odpowiadał.



Jeśli macie jakieś pytania lub pomysły to napiszcie.

Swietyny pomysl z koszulkami. Oczywiscie sie pisze..a jaka cena? Mnie interesuje czarna. Odbior dopiero w przyszlym roku. I super Robert..tak dalej!

Cena i jakość powinna być bardzo dobra. Koszulki będą prezentem na święta, jeśli projekt wypali. Wspominałeś o XXL więc sobie zanotuję. Czekam na kolejnych chętnych.

Udało się. Bardzo nam zależało by gazetka z komentarzami o ocenami do "Abbey Road" trafiła do wglądu jeszcze dzisiaj, czyli w punkt wydania albumu 50 lat temu. Było przy tym trochę "gimnastyki" ale ważne, że się zmieściliśmy w czasie. Serdecznie dziękuję wszystkim, którzy przyczynili się do powstania kolejnego 138 numeru. Życzę miłej i odkrywczej lektury.