Nie pozostawiliście mi wyboru wobec tak podzielonych recenzji, teraz się jawnie okaże, tylko zastanówcie się najpierw dobrze.
Ja zagłosowałem na Naked i popieram wszystkie pochlebne wypowiedzi dla tej płyty. Wyrzucenie dziwacznego (choć świetnego) Maggie May, oraz jamowatego (choć brutalnie skróconego) Dig It i wszystkich tych pogaduszek, chórów i orkiestr, a także dodanie wspaniałego Don`t Let Me Down sprawiło, że płyta ta jest spójna, zwarta i posiada same wyszlifowane perełki. Odnosząc się do tego co pisał Joryk dodam, że wg. mnie to właśnie tak się gra u Beatlesów. Teraz płyta ów brzmi jak każda studyjna płyta Beatlesów, tyle że nagrana z rozbiegu - bez nakładek.
pozdrawiam
Ps. świetna wersja Maggie May na drugiej płycie,
Bardzo mnie to cieszy ale uczciwie przyznaję, że mam pewien niedosyt. Za mało różnic. Na pewno eksBitlesi nie chcieli robić "zamachu" na ten album i wprowadzać zbyt wielu zmian. Rozumiem to, ten album to jak by nie było klasyka. Mając w pamięci rozmaite bootlegi i nagrania wydane na Antologii mogę sobie wyobrazić jak wiele wersji mógłby mieć ten album. Cieszę się, że do zestawu powróciło Don't Let Me Down. Szkoda, że nie zamieszczono Get Back reprise. Żałuję również, że nie ma żadnego dobrej jakości nagrania Across The Universe z 1969 roku, które mogłoby zastąpić starszą wersję. Co do dialogów między utworami - wydaje mi się, że mogłyby pasować do wersji "naked" bardziej niż do "prawie studyjnej" wersji Phila Spectora.