A ja nie wytrzymuję w zamkniętych pomieszczeniach, mam zawroty głowy i ciężko oddycham, nieomal duszę się a pózniej cały dzień głowa mnie boli Nie do wytrzymania! Czy to jest klaustrofobia?
A poza tym boję się pająków!

też się boje pająków ...brrr.. im wiekszy tym gorszy

podobnie ja... nie wiem skąd to się bierze

Welcome To the Club!
Jak widzę pająka to od razu chce mi się wyskoczyć przez okno! Nawet jak widzę w telewizji to paskudzctwo to ogarnia mnie lęk A co dopiero dopiero 'twarzą w twarz' A najgorsze jak się przyśnią w nocy!

A poza tym mam lęk wysokości. Okropieństwo!
Ale i tak nic nie przebije mojego wstrętu do grzybów, aura ich zapachu zabija mi duszę! Nie wiem o co w tym chodzi....

druga rzecz to kolor biały. czuję odrazę, jak widzę dużą ilość białego koloru.

Welcome To the Club!

.A druga rzecz to kolor biały. czuję odrazę, jak widzę dużą ilość białego koloru.

Ja tez. Z tym, ze z mala modyfikacja. Ja najbardziej boje sie (takie "banie sie" polaczone z wstretem.. Brrrr, az ciary przechodza) tych w sumie najmniej groznych pajakow. Zdaje sie, ze to w ogole sa pajeczaki, a nie pajaki. Takie ktore maja baaaaardzo dlugie i cieniutenki, powyginane nogi, bleeeeee... i generalnie - im bardziej cienki, i taki "nienamacalny", tym wieksza moja fobia. Tym szybciej wydaje sie zap*******c na swoich nozkach, tym bardziej wydaje sie.. byc samymi nozkami, bez korpusu, bez niczego.. A mimo to mam wrazenie, ze mnie widzi. I obserwuje Wink. Ale wlasnie to potwornie szybkie "bieganie" na nozkach, leeeee... I to, ze one wspinaja sie w zastraszajacym tempie po wszystkim, i swiadomosc, ze za chwile moga wdrapac sie na Ciebie.. I tylko tam byc, bo wlasciwie to nie ugryzienia sie boje, ale samego styku jako takiego.. Sposob, w ktory nagle materializuja sie w pokoju (kiedy bylo sie pewnym, ze ich nie ma), prawie znikad.. sposob i tempo w ktorym przemierzaja przestrzen pokoju, od poziomych biegow po podlodze, po pionowe zsuwania sie na nitce (bleeeE), po wspinanie sie po meblach.. O rany.

Natomiast mniej przerazaja mnie takie "konkretne" pajaki, wlasnie te wlochate. Tarantuli nigdy nie widzialam na zywo, ale na zdeciach i tv wyglada calkiem ok. Jest duza, widac znacznie wiecej niz tylko same nogi... I konkretna, nie takie... Takie NITKI poruszane niewiadomo jaka energia, leeee..

Ale najciekawsze jest to, ze.. ze jest mi ich zal.. Wink... Zawsze wolam kogos, zeby przyszedl i najlepiej zlapal pajaka i wyniosl go gdzies. Nie chce, zeby biedaczyna ginal jakas marna kapciowa smiercia tylko przez to, ze jest tak obrzydliwy Wink Zreszta rozgnieciony pajak jest jeszcze bardziej okropny, brrr.

a ja nie wie czy to mozna nazwac fobią- ale mam coś takiego ze np kiedy jestem na stacji kolejowej, juz na peronie, juz przy samych torach- przed tą krechą, zastanawiam sie nad tym co by się stało gdybym weszła teraz na tory przed ten nadjeżdzający pociąg- no nie ma się nad czym zastanawiac- w sumie to jest proste- nie byłoby mnie- ale, no tak mi się wkręca czasem, aż się boje za blisko stać!!! albo kiedy z wielką prędkoscią jedzie auto a ja widząc je z daleka zastanawiam się co by było gdyby...

Ringo napisała wszystko za mnie Mam dokładnie to samo! Chociaż jeszcze gorsze są dla mnie te pająki "ciut grubsze", tzn. takie czarneee, równie szybkie (i przepraszam, z grubym tyłkiem!). O fuj!

O własnie. Dlatego zawsze prosiłam o pomoc mamę, bo ona wynosiła pająki na zewnątrz. Tata je zgniatał, a a się czułam winna śmierci tego stworzonka

Moja druga fobia, a raczej nie do końca fobia, raczej coś pokroju nerwicy , to wstręt i nienawiść. Wstręt i nienawiść do ludzi, którzy w mojej obecności:
- mlaskają. Gumą, jedzeniem i nie wiem czym tam jescze;

Jeśli odkryję u siebie jeszcze coś, z pewnością o tym napiszę (jeśli ktoś będzie miał ochotę to czytac, w co szczerze wątpię )