Polski Serwis Informacyjny The Beatles

Również ciekawie zapowiadający się film. Jak to dobrze czasami powymieniać informacje na forum

A już z kompletnie bliska, bo z naszego rodzimego podwórka, i nadal w temacie młodzieńcza miłość - byłam kiedyś zszokowana, gdy odkryłam, że w na początku lat 70. powstał u nas taki film.

_________________
On nie ma duszy, mówisz...
Popatrz jeszcze raz
Psia dusza większa jest od psa
My mamy dusze kieszonkowe
Maleńka dusza, wielki człowiek
Psia dusza się nie mieści w psie
I kiedy się uśmiechasz do niej
Ona się huśta na ogonie

O, (chyba) pierwsze słyszę. To znaczy sam tytuł słyszałem, ale nie wiem, czy w odniesieniu do filmu, czy wykorzystany np. w jakimś artykule. A sam film warto obejrzeć?

Również z naszego podwórka i w tej tematyce - choć to dość oczywisty tytuł: "Kronika wypadków miłosnych" Andrzeja Wajdy i Tadeusza Konwickiego. Piękne, liryczne, pełne młodzieńczej naiwności i tęsknoty za minionym światem.
Ach, i jeszcze "Nad rzeką, której nie ma" Andrzeja Barańskiego. Bardziej o młodości i przyjaźni, choć wątek miłosny też jest obecny. Oba filmy polecam. Choć pewnie już widziałaś, bo to bardzo znane produkcje.

_________________
Kiedy się dziwić przestanę, będzie po mnie

Bardzo piękny, urokliwy film.

_________________

Czy oglądał ktoś ten film Beatles? http://www.filmweb.pl/film/Beatles-2014-669280

Chciałbym polecić Wam dwa ciekawe i trzymające w napięciu filmy. Pierwszy z nich to duński "Zabójcy bażantów", a drugi polski "Ziarno prawdy" z Robertem Więckiewiczem.

"Ziarno prawdy" to rzeczywiście porządne kino. Więckiewicz moim zdaniem jest tam wyśmienity.

Tego drugiego kryminału nie widziałem, zdaje się, że to druga część trylogii - pierwsza jest "Kobieta w klatce". Też widziałeś?

_________________
Kiedy się dziwić przestanę, będzie po mnie

Widziałem, również bardzo dobry i godny polecenia film. Mam ostatnimi czasy słabość do filmów europejsko-skandynawskich.
Najlepsze jest to, że filmy amerykańskie mimo ogromnych budżetów i reklam nie robią na mnie spodziewanego wrażenia.
Co innego, kino odkrywane w większości przypadków całkiem przypadkowo, zaskakuje świeżością pomysłów i często wbija w fotel i wyciska łzy.

Mam dokładnie to samo. Wg mnie obecne amerykańskie kino to mocno przereklamowany i przeprodukowany produkt, natomiast Europa zaskakuje i zadziwia oryginalnością. Co najgorsze, filmy europejskie są dość niszowe, trzeba się do nich dokopać. Ale naprawdę warto.

Z kina skandynawskiego ostatnio zrobił na mnie spore wrażenie film "Do Ciebie, człowieku" z 2007 roku. Wystarczyło pierwsze zdanie z recenzji na filmwebie: Nawet najbardziej zwyczajna, szara i przeciętna osoba to dziwak i kuriozum, wystarczy tylko odpowiednia perspektywa i od razu wiedziałem,że to będzie TO. Film przeraża i fascynuje. Coś jak Koterski tylko wersja full max

Polecam również szwedzko-duński "Festen" z 98 roku. Skandynawowie są pokręceni

_________________

Nie pamiętam, żeby film zrobił na mnie jakieś ogromne wrażenie, ale oglądałam go z ciekawością. Tak więc na pewno gdzieś tam "po drodze" warto obejrzeć

Dziękuję również za pozostałe rekomendacje filmowe. Lista pozycji do obejrzenia niebezpiecznie się wydłuża

_________________
On nie ma duszy, mówisz...
Popatrz jeszcze raz
Psia dusza większa jest od psa
My mamy dusze kieszonkowe
Maleńka dusza, wielki człowiek
Psia dusza się nie mieści w psie
I kiedy się uśmiechasz do niej
Ona się huśta na ogonie

Dzisiaj, tj. w poniedziałek o godz. 16:10 program TVP Kultura pokaże film dokumentalny "Portrety - George Harrison".
Więcej na http://www.teleman.pl/tv/Portrety-George-Harrison-1-2-1303077

No właśnie, właśnie, może zacznijmy w końcu oglądać

PS. A "Festen" to absolutna klasyka Dogmy. Vinterberg to kumpel von Triera i tak jak on robi(ł) nieprzeciętne filmy. Polecam jego "Polowanie" (chociaż pewnie każdy widział, bo swego czasu był to u nas głośny film). I nie zgadzam się z Yer Blue, że filmy europejskie są w Polsce trudno dostępne. Mało znane - może, ale stosunkowo łatwo dostępne (w kinach studyjnych, a tam gdzie nie ma kin studyjnych - w telewizji leci naprawdę dużo filmów europejskich, niestety o "nienormalnych" porach, więc trzeba posiłkować się nagrywaniem; z promocją też jest nieźle - wystarczy sięgnąć do "Ekranów" czy "Kina"). Np. z tych polecanych filmów z kilku poprzednich stron niemal wszystkie z ostatnich lat (poza najnowszymi (jeszcze) i najstarszymi) były w polskiej telewizji.

Są jeszcze dwie części trylogii Roya Anderssona (ta jest środkowa, pierwsza - "Pieśni z drugiego piętra"). Ja widziałem film trzeci pod wspaniałym tytułem "Gołąb przysiadł na gałęzi i rozmyśla o istnieniu" (film mnie zachęcił do obejrzenia samym tytułem ). Wrażliwość i spojrzenie na świat są chyba takie same w trzech filmach. Ja wyszedłem z kina pod wrażeniem pomysłowości reżysera (kilka scen to wręcz klasyczny surrealizm) i strony wizualnej.

_________________
Kiedy się dziwić przestanę, będzie po mnie

Też się nie zgadzam, że kino europejskie jest u nas mało dostępne, bowiem nigdy czegoś takiego nie powiedziałem Jest niszowe, czyli, tak - mało popularne. Pewnie dlatego, że to zazwyczaj ambitniejsze kino.
"Polowanie" widziałem z polecenia Emeelii i napisałem nawet w temacie kilka słów o nim.



Dzięki za info, nie wiedziałem o 2 pozostałych filmach. Chętnie je obejrzę. Tytuł trzeciego filmu faktycznie zachęcający

_________________

Aha, to nie zrozumiałem o co Ci chodziło w "trzeba się do nich dokopać" Moim zdaniem to akurat zaleta, że kino europejskie nie jest u nas bardzo popularne. Ale jest dostępne, więc można całkowicie zignorować zalew kina hollywoodzkiego i zupełnie nie przejmować się piątymi częściami drugiej trylogii i tak dalej - i oglądać właśnie takie niszowe produkcje. To zupełnie inny, alternatywny poziom kina. Natomiast trzeba też wziąć pod uwagę, że to, co trafia do naszych kin i telewizji, to tylko mały ułamek spośród kina europejskiego, zwykle te odpowiednio dobrane, ambitniejsze i trudniejsze produkcje (albo przynajmniej o mniejszym budżecie). Bo w Europie nadal powstają filmy słabe, beznadziejne, wtórne, a także wysokobudżetowe, puste w środku widowiska wzorowane na kinie hollywoodzkim. Procentowo nawet jest tego więcej niż kina "ambitnego". Tylko że do nas to nie dociera. Tak samo kino amerykańskie - to nie tylko to, co leci u nas w telewizji i kinach, jest to kinematografia tak zróżnicowana, że naprawdę każdy może znaleźć jakąś perłę pośród plastikowych koralików Nie wszystkie ich filmy są wtórne i przewidywalne, chociaż zgadzam się, że (bardzo, ale to bardzo uogólniając) kino europejskie jest ciekawsze.

Co do Anderssona: warto przed seansem "Gołębia..." przypomnieć sobie, jakie znaczenie dla Szwecji miała bitwa pod Połtawą i kim był Karol XII, bo wtedy wyjaśnia się klarownie znaczenie chyba najlepszej sceny w filmie. Sam mam w planach obejrzenie dwóch pierwszych części, na szczęście nie są one połączone ciągłością fabularną, a raczej wizją świata.

_________________
Kiedy się dziwić przestanę, będzie po mnie

Oczywiście, że tak Dobrym przykładem jest kino polskie, które ma obecnie czym się pochwalić, ale z drugiej strony powstają komercyjne gnioty, czy filmy nudne i niedorobione, którymi jednak z reguły światu się nie chwalimy.



Whiplash to przykład bardzo ciekawego filmu amerykańskiego ostatnich lat. Wręcz genialnego. Nic nie jest czarno-białe. Ale kino z USA bardzo rzadko mnie zaskakuje na plus.



Na razie wziąłem się za "Pieśni z drugiego piętra". I utknąłem w połowie. Na tak specyficzne kino nie zawsze mam ochotę jednak.

_________________

O, bardzo lubię kino skandynawskie - zwłaszcza duńskie - szczególnie polecam "Pushera" - całą trylogię, a także "Bleedera" - bardzo nieszablonowe kino, jednak zostaje w człowieku.

"Danny Collins" mi się podobał, ale ja generalnie nie mam zbyt wielkich wymagań. Pacino jak zwykle zachwycił No, i do tego ten Lennonowski wątek... Smakowity film. Długo na niego czekałam.

Co do "Ziarna prawdy" - katedrę udawała moja chełmińska Fara! Pięknie się prezentuje na filmowej taśmie, czyż nie?

Ach, i w końcu narobiłam "Maratończyka" z Dustinem Hoffmanem i Lawrence'em Oliverem.
Na początku nie mogłam się w nim połapać, ale kiedy się już połapałam... Jej, doskonały film!

_________________
"Czekaj i nie trać nadziei"
"Żeby czekać trzeba żyć"
"Do, or not do - there is no try"

Jeden z moich ukochanych filmów ever

Właśnie odkryłem spis wszystkich filmów w kategorii nieanglojęzyczne nominowane do oscara:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Oscar_dla ... 99zycznego
I będę powoli odkrywał bo mało co z tego znam.
Pozytywnie zaskoczony jestem, że oscara dostało "Życie na podsłuchu".

Skandynawskie kino często się tutaj przewija, w szczególności duńskie. Bardzo chciałbym obejrzeć "W lepszym świecie" oraz "Tuż po weselu", o którym wcześniej gdzieś już czytałem.

_________________

Ostatnio Bobski polecał dwa niezłe (i europejskie) filmy kryminalne, to dorzucę od siebie dwa kolejne. Jeśli ktoś lubi mroczne kryminały z gęstą intrygą i mnóstwem niedopowiedzeń oraz bohaterami, którym daleko do kryształowej czystości i nieomylności, to polecam hiszpańską produkcję "Stare grzechy mają długie cienie" i naszego polskiego "Fotografa" (już kiedyś o nim pisałem, a niedawno sobie powtórzyłem, bo emitują go w Canal+ i nawet za drugim razem ogląda się w napięciu).

_________________
Kiedy się dziwić przestanę, będzie po mnie

Ja widziałam ostatnio kilka nowości filmowych, w tym polsko-szwedzką kooprodukcję "Intruz", "11 minut" Skolimowskiego i ponownie rzecz o tematyce szwedzkiej pt. "Obce niebo" - z czego zdecydowanie polecam ten ostatni! Film "robi" przede wszystkim rewelacyjna Agnieszka Grochowska, najzupełniej słusznie doceniona w Gdyni za rolę matki walczącej z bezlitosnym szwedzkim systemem o prawo do opieki nad córką. A przyznać trzeba, że rola to niezmiernie trudna nie tylko ze względu na ładunek emocjonalny filmu (sceny z widzeń z córką, podczas których rodzicom zabroniono nawet dotknąć swojego dziecka, rozdzierają serce i wciskają w fotel), ale i ze względu na wielowymiarowość tej postaci - kochającej swoją córkę, ale jednocześnie bardzo temperamentnej i gwałtownej. Oprócz Grochowskiej trudno nie zauważyć fantastycznej młodziutkiej Barbary Kubiak w roli córki odebranej rodzicom i Ewy Froeling, grającej w sposób w stu procentach przekonywujący bezlitosną urzędniczkę ds. opieki nad dziećmi.

Dodam jeszcze, że kto po filmie o takiej tematyce spodziewa się czarno-białego przedstawienia świata i operowania kliszami, ten się bardzo rozczaruje. Bardzo, bardzo polecam!

_________________
On nie ma duszy, mówisz...
Popatrz jeszcze raz
Psia dusza większa jest od psa
My mamy dusze kieszonkowe
Maleńka dusza, wielki człowiek
Psia dusza się nie mieści w psie
I kiedy się uśmiechasz do niej
Ona się huśta na ogonie

Widziałam ostatnio głośno reklamowany w telewizji, ponoć oparty na faktach, film "Chemia".
Tematyka ciężka - miłość w obliczu walki z rakiem.
A jednak chwyciło. Bo bohaterowie nietuzinkowi i świetna technika zdjęć - wstawienie swoistych animacji, czy innych grafik w kluczowych momentach.
Robi wrażenie.
Naprawdę dobry film.

_________________
"Czekaj i nie trać nadziei"
"Żeby czekać trzeba żyć"
"Do, or not do - there is no try"

Polecam "Wyspę skazańców". Film swoim klimatem bardzo przypomina legendarne "Paillion". W skrócie: trudne relacje więźniów w ekstremalnych warunkach i próba ucieczki za wszelką cenę.

_________________