Piotr Metz, dziennikarz radiowy, redaktor naczelny "Machiny" i jeden z największych fanów The Beatles w Polsce
Jakby na to nie spojrzeć, koncert Ringo Starra jest wydarzeniem. Po pierwsze dlatego, że to jednak Ringo Starr, a po drugie jest to koncert wspomnieniowy, a nie koncert jakiejś nowej muzyki. Umówmy się, gdyby nie było na to zapotrzebowania, to ten koncert by się nie sprzedał, a Ringo by nie jeździł po świecie. Można na to patrzeć tak albo inaczej, ale są ludzie, którzy nigdy nie widzieli na żywo Beatlesa i dla nich jest to jakieś wydarzenie. Może nie artystyczne, ale to nie o to w tych koncertach chodzi.

Koncerty na znakomitym poziomie dalej robi McCartney, choć ja mam do jego perfekcjonizmu zastrzeżenia - u niego wszystko jest dokładnie odmierzone linijką co do milimetra. W przypadku Ringo Starra mamy do czynienia z imprezą bardziej ludyczną, ale daleki jestem od krytykowania, bo skoro ludzie kupują bilety, to znaczy, że mają taką potrzebę. W Wielkiej Brytanii istnieje cały przemysł rozrywkowy dla każdego pokolenia, łącznie z 70-latkami.

Widziałem na żywo kilka razy McCartney i Starra. Obaj mają inne podejście do występu. McCartney ma potrzebę potwierdzenia swojej klasy; Ringo po latach nadużywania różnych środków gra po to, żeby coś robić - nie dla pieniędzy, ale dla samego grania i bycia aktywnym. McCartney to profesjonalizm ze świetnym zespołem; Ringo zatrudnił kolegów z przeszłości, którym się też jeszcze chce grać. Tam nikt nie patrzy, czy oni trafiają dokładnie we właściwe nuty, bo nie na tym ta zabawa polega

Paulina Jendrychowska, organizatorka Dnia Beatlesów w Krakowie
Dopóki takie osobistości, jak Ringo Starr chcą i są w stanie koncertować, to niech dalej to robią. Dzięki temu młodzi ludzie, tacy jak ja, którzy dalej słuchają Beatlesów, mogą poczuć namiastkę tego, co działo się kiedyś.

Ringo Starr jest moim ulubionym Beatlesem, z całej czwórki był najbardziej zdystansowany. Podchodził do muzyki z duża dozą humoru - gdy były jakieś niesnaski w zespole, on zawsze zajmował neutralne stanowisko. McCartney i Lennon byli osobistościami, mieli specyficzny styl bycia, Ringo był facetem do pogadania.

Przeżyliśmy zabory, wojnę i komunę, to co nam jakiś tam organizator będzie zakazy wprowadzał, tym bardziej, że zamiast krzepkich zomowców na sali były młode i grzeczne stewardessy. A to Polska właśnie...

I Nie widziałam też mediów

Zgrzytał mi tylko ten brak bisu. No kurczę, to jednak dziwne, gdy artysta kończy koncert bez bisu, gdy publika klaszcze, a tu się nagle zapalały światła, to tak jakby ktoś powiedział nam "WON!" No i miejsce było trochę nie teges, gdyż moim zdaniem powinno być takie, gdzie można by się bawić pod sceną. I po co w ogóle te siedzenia ?

Po koncercie nastąpił integracji beatlesowskiej ciąg dalszy, w Hard Rock Cafe, chociaż rzekoma promocja na piwo dla ludzi z biletami koncertowymi podobno okazała się fikcją (shame on you, HRC!). W ogóle podczas tego dnia nie tylko po raz kolejny miałam okazję zobaczyć się z beatlesowskimi znajomymi, lecz także spotykałam takich, których nie widziałam kilka lat, a także poznałam nareszcie Anię1 z naszego forum (pozdrawiam!) Nie mogę też zapomnieć o naszej nowej forumowiczce Oli, która zachwycała wszystkich swą pasją beatlesowską w tak młodym wieku

I po co w ogóle te siedzenia ?

Obok nie ringowych utworów najwiekszy minus dla mnie to granie na dwie perkusje, tak jakby sam Ringo juz nie mogł wystukac rytmu - a przeciez widac na filmikach jak dobrze sobie radził. Drugi perkusista do zwolnienia.

Druga perkusja jest po to, żeby Ringo mógł sobie pohasać po scenie i czasem zagrać na werblu i cowbellu (jak na The Other Side...). Nie jest to koniecznie coś złego. Poza tym, dzięki dwóm zestawom perkusyjnym można uzyskać zupełnie inne brzmienia i skomplikowane rytmy, których inaczej nie dałoby się zagrać

[Moim zdaniem koncert nie był przekombinowany, wszystkie utwory mi się podobały, bez wyjątku. Szkoda tylko, że nie mogłam wyjść pod scenę... No ale potrafię zrozumieć ten zakaz, bo jakby tak wszyscy wpadli na ten sam pomysł to byłoby pewnie słabo

No i moge potwierdzic, że dla Dominiki podobało sie wszystko, szalała jak na filmikach z okresu Beatlemaii, pod wpływem jej entuzjazmu nawet probowałem nie siadac w momentach gdy Ringo sie chował na dlaszy plan. W sumie siedziałem moze przy trzech utworach.

Dzięki Aniu za pierwsza w miare obszerna relacje. Nikt sie na razie jakos specjalnie nie pcha z wrazeniami, mało tego niektorzy w ogole pozniknali, może nie moga dojsc do siebie.

Kilka moich zdjęć z koncertu.