W przypadku ""Sgt. Pepper" sprawa z "concept albumem" ma się rożnie. Jeśli trzymać się sztywno definicji to album koncepcyjny to taki "na którym zawarte utwory tworzą całość pod względem literackim lub muzycznym". No można tutaj wymieniać, że dwa pierwsze utwory tworzą rodzaj jakieś całości, poprzedzone zapowiedzią Billego Shears'a, gładko przechodzą w siebie. Mamy tez na końcu płyty repryzę pierwszego kawałka (jako pożegnanie) - czyli mamy jakieś klamry, którymi są spięte poszczególne kawałki. No ale ona w zasadzie to nijak mają się do siebie - ot rożne historie zebrane na jednej płycie.
Osobiście wydaje mi się, że ten cały koncept przypisuje się bardziej otoczce jaka panuje wokół płyty niż samym nagraniom. Paul stworzył tą cala historie z fikcyjna orkiestra Sierżanta Pepper'a jako alter-ego samych Beatlesów, która jako grupa już nigdy nie zagra na żywo... no i jakby ta płyta ma być występem. Również stworzył image wąsatych w uniformach, co tez pasuje do głównego założenia płyty. Okładka LP też jest bardzo spokrewniona z ideą całego planu - choćby te dodatki w postaci wąsów, zdjęć sierżanta itd...
Faktem jednak jest, że album stał się jednym z najdoskonalszych płyt w dorobku zespołu i jedną z ważniejszych płyt w historii muzyki, a sam George Martin określał ją mianem "the ultimate hippie symphony".
pozdrawiam
macho
|
