Spotkała mnie dziś dość nieprzyjemna przygoda.
Znałem go z paru artykułów na stronce Joryka. Sytuacja zmieniła się w Pradze po koncercie, tym ostatnim.
Właściwie to on podszedł do nas, bo rozpoznał nas po pewnym charakterystycznym szczególe (celowo to pomijam). Dobrych parę minut rozmawialiśmy w bardzo przyjaznej, wręcz przyjacielskiej atmosferze. Były miłe wspomnienia.
Przypadkowo spotkałem go dziś w Poznaniu. Patrzę, chwila zastanowienia
skad go znam (bardzo charakterystyczna twarz). Moment niepewnosci. Ale i samochód z obcą rejestracja i wysiadająca z samochodu partnerka - ta sama co w Pradze. Niezmiernie sie ucieszyłem. Podchodzę i próbuję zagadnąć. Znamy sie, bardziej stwierdzam niz pytam.
Nieeeeeeeeeee - jego ni to warkniecie ni to krzyk.
Próbuje jeszcze raz, znamy sie, rozmawialiśmy w Pradze po koncercie.
I znowu to samo-warknięcie połączone z krzykiem Nie, nie proszę natychmiast odejść.
Zatkało mnie kompletnie i rzeczywiscie odszedłem, ale niesmak pozostał. O pomyłce nie ma mowy.
Coś ostatnio na tej stronce mnożą sie wilki, wilkołaki, czy jakieś tam.
Chyba bedę musiał zacząć baczniej przygladać się fanom.
|
Ale czasem ludzie maja powody do tego, zeby się ukrywać. A jeśli ów Pan nie miał takich powodów...to cóż, w takim przypadku pozostaje mi zgodzić się z Twoim tytułem postu 
albo coś jeszcze gorzej. 