Argus9 napisał(a):A propos Cudnego Snu Ceśki - mam oryginalny wycinek z tym wierszem.
Wszystkie [dziewczyny] mówiły o The Typhoons i ich sukcesach oraz o innych zespołach, i gwiazdach (...) i - przynajmniej dwie z nich - z jakimi innymi piosenkarzami popowymi chciałyby się przespać. Na przykład z Paulem McCartneyem i z Hermanem z Herman's Hermits.
Była to drużyna, która odzyskała koronę (zdobył Puchar Europy, po rocznej przerwie) w okresie chwały z 1966
W pokoju panowała kompletna cisza. Przeczytał kiedyś, że Dakota Building jest najbardziej
dźwiękoszczelnym budynkiem w całym Nowym Jorku. Zbudowano go w tym samym okresie, gdy
zakładano Central Park. Przestrzeń między sufitami i podłogami robotnicy wypełnili grubą na trzy
stopy warstwą wydobytej w parku gliny. Ściany też były grube. Cała ta masa powodowała, że
budynek wydawał się wykuty w litej skale. Co musieli docenić sąsiedzi, pomyślał Reacher, kiedy
mieszkał tutaj John Lennon
Ale nie wszedł do środka. Zamiast tego ruszył prosto przed siebie, przeciął Central Park
West i wszedł przez bramę parku na Strawberry Field. Miejsce upamiętniające Johna Lennona,
niedaleko domu, gdzie został zamordowany. Podobnie jak większość facetów w jego wieku
Reacher czuł, że Beatlesi stanowią część jego życia. Byli jego ścieżką dźwiękową, jego tłem. Może
dlatego lubił Anglików.
Zjechali razem windą. Na parterze minęła ich czarnowłosa, nieduża kobieta w długim
ciemnym płaszczu, otoczona przez wysokich mężczyzn w garniturach, którzy sprawiali wrażenie
asystentów albo ochroniarzy.
- Czy to Yoko? - zapytał Reacher. Ale Burke nie odpowiedział na jego pytanie
Noelka napisał(a):Nie wiem czy ja mam coś z oczami, bo czytając tekst na telefonie widziałam "Beatle" zamiast "Beadle"
Wróć do The Beatles - komentarze.
Użytkownicy przeglądający to forum: Google [Bot] oraz 2 gości