2. Nie możesz mnie kupić, kochanie.

"Me" używane jest często w niestarannej, potocznej angielszczyźnie, jak również w wielu dialektach (w tym w scouse) w znaczeniu właśnie "my".

Przykładem jest chociażby pierwszy "speech" Johna na Antologii vol. 1. (tej dźwiękowej): We were four guys, that, eh... I met Paul, said, d'y' wanna join me band, you know, and then George joined and then Ringo joined. (...)

Więc jak najbardziej "Nie możesz kupić mojej miłości".

Rita mnie rozwaliła. Akurat nie ma racji.

zdołałem zmobilizować kilka osób do komentarza i dąłem sporo do myślenia.

Niemniej cieszę się, że w tak skostniałym forum, o zgrozo już chyba jedynym w Polsce, zdołałem zmobilizować kilka osób do komentarza i dąłem sporo do myślenia.

Rita mnie rozwaliła. Akurat nie ma racji. Niedobre jest przywoływanie don't zamiast doesn't.
Tak czy inaczej tłumaczenie "Nie możesz kupić mojej miłości" jest tu niegramatyczne.

Ależ błędy gramatyczne, językowe, interpunkcyjne itd. są powszechne w całej muzyce popularnej, i to od początku jej istnienia Czasem przesądza o tym melodia, czasem rozłożenie akcentów, a czasem po prostu... "bad grammar sounds right"

Jeśli chodzi o błędy w gramatyce to nie można zapomnieć o piosence George'a When We WAS Fab.
Chociaż nie wiem, czy brzmiałaby dobrze jako When We Were Fab.

Moim ulubionym błędem jest chyba słynny McCartneyowy "ever-changing world in which we live in", z którego później pokrętnie się tłumaczył

Przyznam, że trochę mi tu podpada wiarygodność McCartneya - chyba trochę droczy się (?) Są błędy, które są charakterystyczne, czy nawet „logiczne” dla obcych użytkowników angielskiego, ale nigdy nie popełniłby ich rodzimy użytkownik. Jakoś nie przekonuje mnie, że to był błąd - nikt z pozostałych Wingsów nie zauważyłby tego? Dla mnie ta linijka od zawsze brzmiała jako „…world in which we’re living”.